Geachte Muizenpoot en achttien andere gedichten

[p. 7]

Twee raadselrijmen die samen een antwoord vormen dat bij nader inzien is zoekgeraakt

I

Wat een ding en ben ik in goed of kwaad?
In oorsprong omhoog gevallen maar groeiend lager
en ondermaanser steeds zich vermoeiend en kwijtend
van stoeten ritseldingen die eerder als vleugel-
reuzen boven hun hemel hieven maar waarvan later
kronieken niet meer vermelden langer waarheen gegaan -
O verleden als pijnen, als namen verdrongen zeker
vergeten verteerd op die ongeheime offer- en afval-
plekken waar bloem in drek en draf in kelk en het lange,
lange lange wachten in langer niet meer wachten verkeert:
In hoe een ding en ben ik in vroeg of laat?
Wat in de grond gelijk gemaakt allenig lengt er
niet en gaat uit dwalen, mierend overdag en 's nachts
zijn tijd verkrekelend om neer te storten stommer,
tweezaam sprakelozer en eenzelviger ontbonden als
enkel ademnood zijn uitgesproken heiligheid beklom -
O verleefd wat aanbeden, verkreten of zaligverklaard wat
opengebroken is dichtgetimmerd terwijl. Tederheidshalve
onverteerbaar is wat vervuld voortdurend lediger en
bevredigd alleen allener en alleen vredelozer maakt, nu:
Hoe een ding en ben ik zo zoekgeraakt?

[p. 8]

II

In goed en kwaad waarachtig ben ik geweten,
bekend en ontraadseld door wie mij ondervonden
voorheen zo ondoorgrondelijk en ben ik blootgelegd.
Maar die mij dwong te slapen voordat hij wakker riep,
hoe wil hij mij ontkennen die mijn geheim ontkrachtte en
zocht er in te schuilen en meer als hij vermocht - Als
iemand mij maar ver
leiden kon van die verdoemde onheilige waar
schijnlijkheid naartoe desnoods rare verklaringen
nu er met spelletjes nog tijd te verslijten valt in
vroeg of laat ben ik een ogenblik waarachtig
bepaald en verduurzaamd door wie mij vergezelde
en even mede plichtig aan die kortstondigheid.
Waar nu dan te berusten dan in uitgestrekte
weerzinnige vervreemding of in anders welke
beddingen van onbegrip zal ik mij ontvouwen - Als
niemand mij dan thuis
kan brengen alvorens ik verloren ga als dubbel
zinnigheid zonder gelijke, als radeloos totaal onopgelost,
valt geen extatischer vergissing in liquidatie te begrijpen
dan ik en die alleen waarachtig tot oplossing bederven moet.