Goddelycke wenschen
(1629)–Justus de Harduwijn–
Auteursrechtvrij
[pagina *8v]
| |
 | |
[pagina 1]
| |
Domine ante te omne deside- | |
Here voor u is alle mijn begheer- | |
NOyt en vvist iemant dat dē brandt
In my soo hadde d'over-handt;
Noyt en vvist iemant mijne vvenschen,
Noyt iemandt dan die't al aensiet,
En met een enckel oogh' bespiet
Den herte-grondt van alle menschen.
Hy kent alleen het heet ghesucht
Dat my soo menichmael ontvlucht,
Daer toe mijn tranen alle-gader;
| |
[pagina 2]
| |
Sijn oogh' ist die alomme treckt,
Die eenen vriendt sijn hert ontdeckt
Is van sy selven een verrader.
Want vvaert dat uyt dusdaene kunst
My mocht gheschien hoe kleyne gunst,
Sy sou voorseker my behaeghen:
Maer d'oore slap van eenen vriendt,
Tot mijn verlichtingh' niet en dient,
Noch en versoet mijn bitter klaeghen.
Ha! siet doch eens hoe Rachel huylt;
En vveent dat haer ghesicht uyt-puylt
Siend' haere kinders al ontlijven:
Maer soo sy daer-me niet en vvan,
Wat raedt heeft sy ghevonden dan?
Als dat sy't al liet onder-blijven.
De glinster die van't vier opstaet.
In't selve vier vveer-om vergaet,
De vvolck hersuyght oock haerē regē;
'K herdrinck oock dan mijn traenē best,
| |
[pagina 3]
| |
En stouvve die vveer naer den nest
Daer dat sy hebben eens gheleghen.
Schoon oft ick nu van mijne quael
Met droever herten doe verhael,
En gae met ooghen uyt-ghekreten;
Oft ick belofte doe den Heer,
Dit en vermagh noyt iemandt meer
Als hy, en ick, te vvereldt vveten.
Soo mijn ghesucht uyt't herte breeckt,
En mijnē mondt sijn leedt uyt-spreeckt,
Weet hy, en ick, en niemandt ander.
Ay my! hoe menich-mael en vvel
Speelt mijn ghemoet een guychel-spel,
Hoed d'oogh en 't hert zijn vā elck ander,
VVant soo ick eens van binnen treur
Van buyten ick door lacchen scheur,
Neen, menschen oogen konnen liegē,
Men leert de traenen doch in als
Te zijn gheveyst, licht ende vals
| |
[pagina 4]
| |
Om elcken-een soo te bedrieghen.
Als ick een traentjen maer vergiet,
Een ieder my voor droef aensiet:
Lacch'ick, het schijnt my te ghereyen;
Neen, hier af en is gheen ghevvach
Ick ben bedroeft met dat ick lacch'
Ick ben verheught, als ick gae schreyen.
Protêus en vvisselt sijnen schijn
Soo dickmael niet ghelijcker zijn
Die't mom-ghesicht doen af en aene.
Neen, niemant en kent mijnen vvee,
Noch mijn ghesucht, dan vvylie'n tvvee,
En het dunckt best my soo te staene.
|
|