Goddelicke lof-sanghen

[p. 91]

[p. 92]

Sonnet. VVaer mede den Landt-man is Godt op-draeghende zijn eerste nieuvve Vruchten.

DIt versch ghesneden gras, dees aeren, en wijn-blaeren,

Schinck ick u milden Godt, die’t al beclijven doet:

Op dat den Bembd, het Veldt, den Wijngaert over-vloet

Van hooy, van graen, van Wijn, voirspoedelijck magh gaeren.

Dat hitt’, en couw’, oock niet en gaet beswaeren

Het gras, het graen, den wijn of worpen onder voet;

Maer laet bidd’ ick het gras, het graen, de druijven soet

De Lent, Somer, en Erfst, elck om het best verwaeren.

D’Ossen, Voghels, Gheyten moeten sijn af-ghewent:

En laeten ‘tgras, en ‘tgraen, Wijn-botten ongheschent.

Dooght dit bermhertigh Godt; en wilt ons alle jonnen

Bembden, Velden, Wijngaerts zoo vruchtbaer nu te sijn;

Dat schuren, solders oock en kelders quaelijck connen,

Houden in hun besluyt meer hooy, meer graen, meer wijn.