Goddelicke lof-sanghen

[p. 80]

[p. 81]

Tot alle Godts Heylighen.

HEmel-borghers neemt eens acht,

Op de clacht,

Die’ck voor u-lien ontbinde:
Om dat ick my nu tertijt,

Verr’en wijt,

Ghescheen van u-lien vinde.

Mijn ghepeys, en mijn ghedacht,

Dagh en Nacht,

Is vol van jaloursije.
‘Kpeys’ ick leve hier in ‘tverdriet,

Al om niet:

En ghy-lien sijt daer blije.

Eenen dagh dunckt my voorwaer

Duysent jaer,

Van u-lieden te wesen.
Want wie kan hier mijne quael

Altemale

Versoeten, en ghenesen?

Waer ick dogh nu oock ghesien

By u-lien,

In die zaelighe stede!
Daer allene woont de rust,

Vol wellust,

Met de standt-vastighede.

Als den Weer-haen, of het riet,

Datmen siet

Voor alle winden drijven,
In dees Weerelt woust, en rouw

Onghetrouw,

En niet ghestelt om blijven.

‘Tspieghel-glas vatt’ niet soo licht

Het ghesicht

Van alderhande dinghen;
Als de Weerelt gaet mijn siel

Een ghekriel

Der sonden dicks aenbringhe.

[p. 82]

 

Fy fy Weerelt boos en quaet

 

Van my gaet,

 

‘Khaet’ u met goede reden:

 

Want den Hemel is alleen,

 

Dien ick meen,

 

Het huys te sijn van vreden.

 

 

 

Hy is die roots’ onverstelt,

 

Die ‘tghewelt

 

Weer-staet van windt en baeren:

 

Hy is het casteel bemuert

 

Dat verduert

 

Al ‘sduyvels legher-schaeren.

 

 

 

Gods-ghesalfde van nu voort,

 

Soo’t behoort,

 

Wil ick dan gheeren strijen:

 

En alsoo wachten den dagh,

 

Dat ick magh,

 

Met u-lien eens verblijen.