Goddelicke lof-sanghen

[p. 51]

Lof-sangh der H. Catholijcke Kercke.

HEylighe Kerck ons alder trouwe Moeder,
Die u bemint, heeft God voor sijn behoeder:
Ghy sijt ons hulp, ons toe-vlucht inden noodt:
Ons vreughd in druck, ons leven in de doodt.

Ick moet u lof o Daegheraert uyt-singhen,
Die ‘twaere licht comt op der aerde bringen:

Die Godt verkoos’ en die oock alder eest

Met Heyligh Vier besprinckelde den Geest.

Ghy sijt die Bruyt, met dat schoon hair behanghen,
Waer naer Gods soon nam lichtelijck zijn ganghen,

Soo haest van u een oogh’ hadde door-wondt,

O wonder cracht! zijn herte tot den grondt.

[p. 52]

 

Ha schoone Bruydt! ha schoonste Coninginne!

 

Hoe haer verspreydt u moederlijcke minne!

 

Als ghy Oost, West, Zuyt, Noort op deser aerd

 

In alle deughd u kinderen God baert.

 

 

 

Den zelven God heeft wijsheydt u ghegheven,

 

En uwen naem boven de Locht verheven:

 

Als eenen muer heeft hy u oock ghestelt,

 

Om te weer-staen het kettersche gheweldt.

 

 

 

Ghy wort zeer wel Betulia gheleken,

 

Die noch voor cracht, noch Vyandt sijt gheweken:

 

Die nooyt alsoo verloren hebt den moedt,

 

Dat ghy wiert heel ghetreden onder voet.

 

 

 

Als den Laurier staet ghy jeughdigh, en groene:

 

Die noch met windt, noch reghen hebt te doene:

 

Draeghend’ altoos u gave, en ongheschent,

 

Weer donder comt, weer blixem u ontrent.

 

 

 

Ghy leeft in ‘tVier, tusschen d’een vlamm’en d’ander,

 

Van ouder eeuw’ ghy cloecken Salamander:

 

Ghy swemt in ‘tbloedt: ‘tbloedt en heeft u niet aen,

 

‘Twelck ghy al stort, o milden Pellicaen.

 

 

 

Wat hadde d’Arck’ van Noë te bedieden?

 

Dan dat naer u oock een yedelijck moet vlieden,

 

Die van den vloedt der valsche ketterij,

 

En d’helsche doodt wilt wesen los, en vrij.

 

 

 

Hemels Sion, Casteel van hoogher weerden,

 

Wilt allegaer u kinderen aen-veerden:

 

Noch nimmermeer en laet tot ‘sVijands roof,

 

Die sijn ghemerckt met Liefd’, Hop’ en Gheloof.