Goddelicke lof-sanghen

[p. 34]

[p. 35]

[p. 36]

Lof-sangh ter Hemel-vaert van Maria moeder Gods.

NU dyn leven is ghedreven tot den endt;
Veel Inghelen schoon u swaeremen ontrent:
Die met spelen, en der kelen musicael gheluydt,
Op-clemmen nu met u, Maria schoonste bruydt.

Wat al vreughden, wat al jeughden baert de Locht?

Die rondom u siet dien grooten Inghel-tocht
Vleughel-swieren, en u stieren naer den Hemel schoon,
Waer ghy ontfanghen sult d’onstervelijcke croon.

Al de zielen voor u knielen in oid-moedt,

En singhen te gaer een heughdelijcke groet:
In’t aenschouwen, ‘thooft der Vrouwen hunne Coninghin,
Die ter ghewenschter huer nu comt ten Hemel in.

Het ghehemelt wordt beschemelt door u schijn:

De sterren des Lochts u hooft-croone sin:
U voet-baene is d’half-Maene: en het Son-ghestrael
U, als een gulden cleet, omglinstert t’eenemael.

Onbevleckten, onbepleckten spieghel claer,

Nu spieghelt hem oock den Hemel t’eenegaer:
In die stringhen, die hier vinghen Gods een-eeuwigh Soon,
Tot welck’ hy naer der aerd’, uyt d’hemels quam ghevloon.

[p. 37]

 

Hoe schoon bloeyde, hoe schoon groeyde nu in ‘tvlack,

 

Van Iesse gheboomt ghy alder-schoonsten tack!

 

Die van ‘tleven weer-ghegheven hebt die schoone vrucht,

 

Daer Adam, och helas! moest nemen om de vlucht.

 

 

 

Maer wat monden sullen conden uwen prijs?

 

Och jeughdighen hof! och jeughdich paradijs!

 

Daer de blommen, die voort-commen gheven zulcken geur

 

Datmen dien rijsen merckt den Hemel deur en deur.

 

 

 

Nu ghelinckte, en nu blinckte boven al,

 

Schoon Lelie, die in dit verwildert dal

 

Stont te voren in den dooren vry, en ongheschent:

 

Al wervelde veel winds u blaederkens ontrent.

 

 

 

Och! hoe schoone staet u croone Daegheraert?

 

Die ons die schoone Sonn’ ter weerelt hebt ghebaert:

 

Die kan swichten, en verlichten alle duysterheydt,

 

Daer dat der sonden nacht ons eens hadd’ ingheleydt.

 

 

 

Schoon Goddinne, Coninginne groot van macht!

 

Nu sit ghy by hem die ghy hebt voort-ghebracht.

 

Naer u vluchten al die suchten, en die syn belaen,

 

Betrouwende dat ghy hun alle sult by-staen.

 

 

 

Wilt ontfermen al het kermen, en ‘tgheween,

 

Het welck wordt tot u ghestort met volle Zeen:

 

Die u busten, vol wellusten dickmael heeft ghecust,

 

Sal om der zelver wil ghepaeyt syn, en ghesust!