Het zilver van de uilen

[p. 67]

Tuintafelgedichten

(gedichten die ik schreef op het eikehouten tafelblad in de tuin)

[p. 69]

1

Onder de takken van de hazelaar
in de tuin zit ik te wachten.
De wind doorbladert de struik
met opgewonden vingers.

De bladzijden zijn bepoederd
met het zilver van nachtvlindervleugels
of met de bloem van vrouwelijke dijen
of met de glinstering van visschubben.

Ergens moet een gedicht geschreven staan,
een bezweringsformule,
een kode die brandkluizen opent
of de logge deuren van een sluis.

Met een gevorkte twijg
vinden dichterlijke zielen
vermoorde maagden en moederlijk water,
geuriger dan de gekarnde vlier.

Want dit hout is heilig
en duizelingwekkend van avonturen.
Ik zit voor de poort van het paradijs
een stormram te punten

om uit dit koekoeksei te breken.