Het zilver van de uilen

[p. 16]

Voord

Hier was de beek ooit doorwaadbaar,
de weg liep naar het paradijs.
De wielewaal zingt in een gouden laar.
De koninginnenpage brengt het bewijs

dat er iets hemels hangt over dit brongebied.
De vrouwenmantel bloeit er en de dolwortel.
Ik hoor er de snor en de karekiet,
herken er de trouw van de inheemse tortel

en weet dat ik haar hier moet zoeken, de maagd
over wie oude sagen vertellen.
Onze ontmoeting wordt immer verdaagd

omdat te veel geheimen opwellen
die ik eerst ontraadselen moet.
Ik heb wellicht nog niet genoeg geboet.

Hoe vaak moet ik nog vervellen?