Vaarwel gele schrijver

[p. 106]

Ploegen

(voor Adriaan Roland Holst)

Toen de Brabander de ploeg trok
was wie erachter liep een boer:
met loden schreden, een brok
natuur en oer-

geweld. Zwaluw, kwikstaart
en kokmeeuw volgden hem:
elke dichter naar zijn aard,
met zijn stem

liet zich horen.
Nu de traktor zwoegt
en lange voren

trekt, en puffend ploegt,
is er geen vogel te bespeuren.
Dichten werd een onpersoonlijk gebeuren.