Vaarwel gele schrijver

[p. 39]

Speeltuin

Ik wist jullie op de schommel, op het klimrek,
in de zandbak, in het zwembad.
Onder elk leeg glas had ik een wesp gevangen.
Maar er kwamen nog wespen,
onthutsend veel.
En toen schreef ik een gedicht:
enkele woorden, geelzwarte letters,
een beetje leven,
gevangen,
terwijl de vrijheid van leven gonst.

Toen dacht ik: Dit is een slecht gedicht.
En ik liet de wespen weer vliegen.
Eén ervan stak me
onder de duimnagel.
De vrijheid brandde in mijn hand,
bloedheet,
over de grens van wat draaglijk is.

En plotseling stonden jullie rond mij:
dat was poëzie,
maar die kon ik
niet onder een glas vangen,
laat staan in woorden,
op papier.