Vaarwel gele schrijver

[p. 27]

Wandeling

Daarstraks stond ik stil voor een duvel,
een pekzwarte kever,
met slechts één schild,
op het asfalt.

Werktuiglijk wilde ik hem vertrappen,
uit zijn lijden verlossen,
maar toen bedacht ik
dat hij misschien een duvelin was,
bevrucht,
en op weg om een nieuwe hel
te stichten.

Want sedert de hel niet meer bestaat,
denken de mensen dat alles mag
en moeten vooral dichters
op hun vrije wandelingen
uitkijken voor grote voeten.