Het koekoeksspog

[p. 43]

Denkend aan de dood in de Kempen

Is het de wulp die al vliegend
Helder water gorgelt
Of de kalkwitte bovist
Met zijn bloedstelpend vermogen
Door een dodelijke schuimcicade geblazen

Ik weet niet waarom ik aan de dood denk
Ik weet enkel hoe ik het sterven
Proefondervindelijk wil leren kennen
Te midden van het abeelkleurige koren
Bij warhoofdige wind
Of op de berm als de regen
Het reukgras bovenzinnelijk doet geuren
Of onder de iepen als de storm
Boventijdse hoorns blaast

Is het mijn schaduw die
Bij valavond tien tot twintig meter ver reikt
En die me bang maakt voor mezelf
Of de rosse vleermuis die
Door mijn aura bliksemt

Ik weet niet waarom ik aan de dood denk
Gebogen over de glinsterende kokon
Op een hennepnetel
Terwijl de onmenselijk blauwe libellen
Onttrokken aan de zwaartekracht
Zo hemels gelukkig zijn
En de mierenleeuwen met zandkorrels schieten
Om hun argeloze prooien
In de helse valkuil te doen tuimelen

Sterven is zo doodgewoon
Voor stervelingen in de Kempen.