Het koekoeksspog

[p. 23]

Kempens liedje over de dood

Toen de kerstroos bloeide
Heeft traag de mist haar ingenomen
Zodat ternauwernood wij elkaar nog zagen
Misschien trokken net toen
Duizenden lijsters voorbij
En dacht ze ik vlieg mee

Maar ze wachtte nog
Misschien op de wilde ganzen
Die 's nachts en heel hoog vliegen
Of op het boodschappenlijstje
Dat we met haar zouden meegeven
Of op het krakend heldere vriesweer

Wellicht was ze blij
Dat de wereld die dag niet ingesneeuwd was
Want anders hadden wij nog dagenlang
Haar ingevroren spoor gevolgd
Zodat ze zich zou genoopt gevoeld hebben
Op haar stappen terug te keren

Een moeder sterft als een eik in de winter
Haast onmerkbaar
Maar als het voorjaar komt
En wij willen schuilen voor hagel en regen
Worden we eensklaps doornat en kil
En zien we onthutst het verlaten lijsternest
In de dode kruin steken.