De heksenvlecht

[p. 106]

Mistveld

Het land beweegt in een oude ekster
en mekkert eenzaam in de mist.
De wilgen zijn zwaar behekst, er
hangt een geur van zure gist.

De hunker naar het warme hol
teert zienderogen de mensen uit.
De uiers van de lucht staan bol
en lekken op verfronseld fruit.

Houtduiven vliegen schichtig op.
En ik, met sterrenbeelden in mijn kop,
maar in de nevel een logge hansop,

strompel verder door het niemandsland.
Ik lees de lijnen in mijn hand.
Waar is de schutsluis? Waar het drijfzand?

Hoe geraak ik ooit aan de overkant?