De heksenvlecht

[p. 84]

Raadsel

Het ontstellende raadsel is
dat ik het geheim ken, zelfs weet
dat ik het me niet herinner, me vergis
als ik denk dat jij zus of zo heet.

Het is lang geleden, maar niet voorbij;
mijn bestaan is absurd, maar geen abuis.
En mocht je me zien, herken je mij,
of zit je op iemand te wachten thuis?

Al schrijvend nader ik soms de kern,
de eeuwige vlucht van de noordse stern;
dan weet ik dat ik dit leven droom,

dat ik ontstond in een wazig verhaal
- ik schreef het in een andere taal.
Straks val ik van de levensboom

weer in jouw hand, zoals ik het bepaal.