De heksenvlecht

[p. 74]

Tabernakel

Ik zit al jaren met een boek,
een zeer mooi boek met witte bladen.
Ik kreeg het van een wijnhandelaar
op nieuwjaarsdag - het vroor twaalf graden.

En elke dag sindsdien,
zo tussen tien en twaalven
- min of meer, meneer pastoor -
zit ik, ten hele gedwaald ten halve

gekeerd, tussen hemel en aarde
de leegte van het papier te peilen,
met een ganzeveer in mijn hand,
altijd klaar om zonder verwijlen

een hemelse inval vast te leggen
en in staat van zielsverrukking te komen.
Doch er komt geen woord, geen halve zin.
Ik zit in feite maar te dromen

en jonge tafelwijn te drinken.
Het lege boek is een tabernakel
waarin ik 's avonds even woon
en mijmer over mijn debâcle.