De heksenvlecht

[p. 52]

Mene, mene, tekel, upharsin

Het verdwijnen van vlinders is
in de Kempen onrustwekkend,
alsof ik iets belangrijks mis
dat - te weinig aandacht trekkend -

langzaam ineenklapt en teloorgaat.
Zoëven was alles nog doodgewoon,
maar nu vallen de bloemen langs de straat
op een gekke wijze uit de toon.

Niemand natuurlijk treft enige schuld,
iedereen plant zichzelf normaal voort.
Het is of de zon met dodelijk geduld,

onbarmhartig en ongestoord,
terugneemt wat ze heeft vervuld,
en al wat voltooid is, vermoordt.