De heksenvlecht

[p. 49]

Woest zomerlied

Ha! wanneer de zon vol hanetreeën zit,
en de geselroeden van de paardekastanje
de zonnepaarden opjagen,
en de gele wilg zijn spieren spant
tot een zonneharp,
en de wilde hopranken
zonneliederen schrijven in het zand...

Ha! wanneer de harsmannetjes en de inktappels
hoorbaar uitgevreten worden
door de schub- en vliesvleugeligen
van de poëzie,
en het zaad van de berken
door de Kempen pijlt,
en de buizerds op zoek zijn naar termiek
om ten hemel te worden opgenomen...

Ha! dit is een veel te lang orgasme,
dit is zonder woorden
een zonnekind zijn,
dit is elke kontrole over zijn vleugels
verloren hebben,
dit is God laten betijen
in zijn magistraalste spel
en zonneblind gehoorzamen aan het leven.