De heksenvlecht

[p. 36]

Luiaard

Ik hang dolgraag in de oudste boom
bij het ouderhuis kersen te plukken.
Ik beweeg me als een luiaard, sloom,
met onverhoedse felle rukken.

De pitten regenen in het zand,
de zomer spat open tussen mijn tanden.
Ik zag nergens een teken aan de wand,
ik nam wat ik kreeg met beide handen.

Dit is mijn Kempense houding, mijn geloof
in vandaag en de dag van morgen.
Ik was blind en ook steeds doof

voor wat zogezegd diende opgeborgen.
Ik plukte kersen van stroof tot stroof,
de pitten moeten maar voor morgen zorgen.