Mijn benul

[p. 21]

Moelmer

[p. 22]

Een zekere Bennie, elf of daaromtrent, wilde eens iets improviseren met mij voor mijn bandrecorder. Toen ik aarzelde te beginnen omdat me niets te binnen schoot, spoorde hij mij in zijn Limburgs dialect aan: moelmer. Dat is: praat maar.
De aansporing waardoor echter het merendeel van de volgende stukjes ontstaan zijn ontving ik van R. Boltendal, van de Friese Koerier. Redenen waarom ik dit boekje aan Bennie en R. Boltendal opdraag.

[p. 23]

Lang geen engels cartoontje gezien?

ze zijn er nog hoor

Boekbesprekingen bepalen zich meestal tot boeken en tijdschriften uit de literaire of wetenschappelijke sfeer. Geen recensent zal eraan denken eens het laatste nummer van Tussen de rails of De kampioen - ik noem maar iets - onder zijn loupe te nemen. Waar zou het eind zijn. Toch wil ik nu eens zoiets ondernemen inzoverre ik de aandacht van liefhebbers wil vestigen op een echt, slapkaftig, kioskboekje dat ik onder ogen kreeg, tot mijn spijt eerst nu: het 7e nummer. Ik bedoel ‘weekend. Book of Jokes. Over 200 Drawings by Britain's Best Cartoonists’. Prijs two and six, ik betaalde f 2,15. Een boekje dat ik zonder veel verwachting kocht om een treinreisje te vullen, maar waar ik nu al een week lang om lach. En nog ben ik niet door de ongeïllustreerde moppen heen, die lang zo goed niet zijn overigens.

Alles is Brits en van de beproefde traditionele soort. Niet schuin, niet experimenteel, zó passend in een Punch van 30 jaar geleden. Maar... goed. Geroutineerd maar o zo raak getekend. Laten we maar eens een paar namen noemen, dan kennen we die ook alweer: Sax, Baxter, Vernon Kirby, drie verschillende Williamsen (Mike, Pete, A), Brian Cooke, Rays.

De tijd van de moppen zonder onderschrift lijkt weer voobij te zijn en vaak zijn het, behalve moppen over drenkelingen op onbewoonde eilanden en over tactische foutjes in de verloving, de ‘getrouwde’ moppen. Over het krakend huwelijksleven, de

[p. 24]

dronken echtgenoot, toewijding en kookkunst. Het vrouwelijk materiaal wordt niet gespaard, de pantoffelhelden zijn in de minderheid.

[p. 25]

[p. 26]

Een boeiend boek, ik wil de vorige zes nummers ook hebben. Veertienhonderd moppen, dan kan ik even voort. Om u een indruk te geven van de soort, hierbij vier voorbeelden. De vertaling van de onderschriften zou kunnen luiden: 1 ‘Albert, heb je de garage smaller laten maken?’ 2 ‘Misschien als meneer heel diep zou inademen...’ 3 ‘Asjeblieft Nadia - als je zo doet haal ik mijn wekelijks kwantum niet.’ 4 ‘Niet alwéér!’