Het bevel van Cupido

Adiev-Liedt.

Stemme: Olympe mon souci.

ADieu mijn’ vrinden all’,
(Die my zijt lief-ghetal)
En ghy die ick beminne meest in ’t aerdtsche-dal:

[p. 62]

 

Thaumantis mijn’ vrindinn’,

 

Mijn’ soete Herderinn’,

 

Adieu, o uyt-verkoren Voester van mijn’minn’.

 

2. Adieu (’t en is gheen geck)

 

Mijn’ vrijdtster ick vertreck,

 

En gae mijn’ woon-plaets stichten op een ander vleck:

 

Ick laet mijn Vader-landt,

 

En steeck het schuyt van-kant:

 

Schenckt my doch een ghedencken, liefste, van uw’ handt.

 

3. Ghy weet, ’t is u bekint

 

Hoe ick u hebb’ bemint,

 

De jonste, die ick vraghe, hebb’ ick wel verdint:

 

‘k En sal noyt legghen af,

 

Maer draghen tot in ’t graf

 

De jonst’ die voor ’t vertrecken my mijn’ liefste gaf.

 

4. Eer sal der Sonne-kracht

[p. 63]

 

Sich thoonen in den nacht,

 

Eer sullen zijn de Visschen in de zee versmacht:

 

Eer sal den kleynen Pier

 

Zijn stercker dan den Stier,

 

Eer ick u Lief verghete, die ick soo seer vier’.

 

5. Vraeght iemandt vrouw’ oft man

 

Hoe ick u laten kan,

 

En my ghewilligh gheven van u in den ban?

 

Voor reden wordt gheset:

 

Den noodt en heeft gheen wet,

 

Adieu Lief, ick vertreck, dijn’ liefde draegh’ ick met.