Veerstraat

[p. 16]

Traverse

Starend naar een halfgezonken bootje
ervaar ik het water in het kanaal

als dof, als de kelder van de hemel. Dood-
stil sta ik. Mijn leven krimpt tot een stip.

Mensen met tevreden gezichten vissen
in het water. Ze omringen me

met ziekmakende muziek, ik kijk van hen weg.
In de verte staan fietsers te wachten

voor een stoplicht. Ik vermoed in hen
het dreunende verkeer van meningen.

Ze wuiven die mijn richting uit.
Daar komen ze, wind in de rug,

ze kiezen grappen als voertuig
naar mijn droefheid. Ik vrees ze,

ik vrees de verweking van mijn verdriet,
het zal zich verliezen in geruststelling.

Ik sloop hierheen.
Ik schuif mijn stip door de traverse.