't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom

LX. Gezang ter onderwyzinge, over het geluk van de geenen die in den Heere sterven.

Op de zangwyze van den LXXXIV Psalm. P. 53.

Gelukkig die Godts liefde smaakt,

Wanneer de doodt zyn koets genaakt,

[p. 94]

 

 

En die zyn ziel geeft in Godts handen.

 

Die op de Heilants offer steunt,

 

En op des Heeren goedheit leunt,

 

Wanneer de doodt hem aan komt randen:

 

Hy tart, schoon met een flaau geluidt,

 

's Doodts prikkel en vermogen uit.

 

2   Gestorven, rust hy van den last

 

Der aardsche zorg, die hem vermast,

 

Van arbeidt, vrees, en ongenoegen;

 

Van 's vyandts leer en slaverny:

 

Dan is hy van het misdryf vry,

 

Om zich by d' Engelen te voegen.

 

Zyn deugdt en werken volgen hem

 

In Godes stadt, Ierusalem.

 

3   Daar leeft hy eeuwig in Godts licht,

 

Daar hy hier 't scheemerend gezicht

 

Slechts door 't geloof van heeft verkregen.

 

Godts liefde voelt hy daar volmaakt,

 

Daar hy hier blaakende naar haakt,

 

En 't hoogste heil in is gelegen:

 

Daar heeft hy 't zalige genot,

 

Dat hy verslonden is in Godt.