't Gereformeert gezangboek over de voornaamste gevallen en waarheden van 't Christendom

XXXVII. Gezang ter onderwyzinge tegen de zorgvuldigheden dezes levens.

Op de zangwyze van de XVIII Psalm. P. 52.

Verban uit u all' aardsch' en ydle zorgen,
Die uwen geest versmooren en verworgen.
Volg hier in niet der heidenen gedrag,
Door zorg geprangt en angstig nacht en dag.
Men hoort hen veel in hunne blindheit klaagen,
Vol ongedults, en in vertwyfling vraagen:
Waar haalen wy ons levens onderhoudt?
Wat voedt ons alsw' in jaaren zyn veroudt?

[p. 90]

 

2   Zoog' u bevindt, ô Christnen, in elenden,

 

Zoo moetg' u straks naar Godt, uw' Vader, wenden.

 

Zyt gy hem min dan 't pluimgedierte waardt?

 

De zwaluw, musch, die hy haar spys beschaart?

 

Hy geeft alleen het gansche menschdom 't leven,

 

Bezorgt ook 't vee, waar toe het word gedreven.

 

De leliën bekleedt hy op het veldt,

 

Zoodat zyn gunst alomme wordt gespelt.

 

3   Stelt dan op Godt alleen uw zielsbetrouwen.

 

In uw elend' moet gy zyn handt beschouwen,

 

Die met zyn roe u als een Vader slaat;

 

Doch steunt op hem als uwen toeverlaat.

 

Dat 's werelds vrees in u word' afgesneeden,

 

Want elke dag heeft zyn zorgvuldigheden;

 

Maar Godt draagt zorg voor 't geen toekomstig is,

 

En waakt altoos voor uw behoudenis.