Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen

De Cxlvij Psalm.⁺

⁺VEreert den Heer met feestgezangen,
Laat d'aarde en lucht uw toonen vangen,
Dewyl 't betaamlyk is te zingen

+ Psalm 147.

+ 1 Looft den HEERE, want onsen Godt te psalmsingen is goet, dewijle hy lieflick is; de lof is betamelick.

[p. 521]

Den lof van Godt; in alle dingen
Zoo goedt, zoo lieflyk en weldadig.
Hy bouwt Jeruzalem genadig, ⁺
En brengt hen tot hun voorig leven,
Al die van Isrel zyn verdreven.
2 De Heer vertroost zyn volk in smarte, ⁺
En heelt gebrokenen van harte,
Vergeldt hun quaadt niet t'allen stonden,
Maar hy verbindt hun diepe wonden.
Hy, die den baiert kon ontwarren, ⁺
Telt al 't getal der hemelstarren;
Ja, die hun ordre kon beraamen,
Noemtze alle by haar eige naamen.
3 Hy, onze Heer, zoo groot in krachten, ⁺
Is eindeloos in zyn gedachten;
Voor zyn verstandt moet alles wyken,
Want wie kan iets by Godt gelyken ?
De Heer zal hun verlossing geeven, ⁺
Die naar zyn woordt zachtmoedig leeven;
De goddeloozen, vol onwaarde,

+ 2 De HEERE bouwt Jerusalem: hy vergadert Israels verdrevene.

+ 3 Hy geneest de gebrokene van herten, ende hy verbintse in hare smerten.

+ 4 Hy telt het getal der sterren; hy noemtse alle by namen.

+ 5 Onse Heere is groot, ende van veel kracht; sijnes verstandts en is geen getal.

+ 6 De HEERE houdt de sachtmoedige staende; de godtloose vernedert hy tot de aerde toe.

[p. 522]

Vernedert hy ten gronde op aarde.
⁺4 Wilt dan den Heer' by beurten zingen,
Met dank voor zyne zegeningen:
Zingt onzen Godt op harpe en luiten,
⁺Dien wy zien 't blaau gewelfzel sluiten,
Met wolken, die 'er over trekken,
Opdat hy regen zou verwekken,
Op d'aarde, en 't gras zou opwaart schieten
Op bergen, daar geen stroomen vlieten.

Ruste.

⁺5 Die 't vee zyn voeder geeft tot spyze,
Opdatmen zyne goedheit pryze;
Den jongen raven als ze roepen.
Godts hulp is meer dan heldentroepen.
⁺Want hem behaagt geen kracht noch sterkte
Des paardts, als of zulks zege werkte;
Ook neemt hy nimmer welgevallen
Aan sterke beenen, vest of wallen.
⁺6 Maar Godt, de Heer, heeft groot behagen
Aan zulken, die hem 't hart opdraagen,

+ 7 Singht den HEERE by beurte met dancksegginge: psalmsingt onsen Godt op de harpe.

+ 8 Die de hemelen met wolcken bedekt, die voor de aerde regen bereyt, die het gras [op] de bergen doet uytspruyten.

+ 9 Die het vee sijn voeder geeft: den jongen raven alsse roepen.

+ 10 Hy en heeft geenen lust aen de sterkte des peerts; hy en heeft geen welgevallen aen de beenen des mans.

+ 11 De HEERE heeft een welgevallen aen dien, die hem vreesen; die op sijne goedertierenheyt hopen.

[p. 523]

En vreezende op zyn liefde hoopen,
Want dien staat zyne goedheit open.
Jeruzalem, roem op den Heere, ⁺
Die u beschut dat u niets deere:
O Sion, loof met alle uw krachten
Toch uwen Godt, oneindig t'achten.
7 Want hy versterkt uw poort en muuren, ⁺
Zoodat ze 's vyandts magt verduuren;
Op uwe kindren daalt de zegen
Gelyk een daau of milde regen.
Die, door zyn gunst en liefdestraalen, ⁺
Den vrede geeft in uwe paalen:
Hy voedt u met de vettigheden
Der tarwe, op 't landt en in de steden.
8 Hy zendt ook zyn bevel op aarde, ⁺
Altoos bestendig en van waarde,
't Geen alles krachten geeft en leven.
Zyn woordt wordt snellyk voortgedreven.
Na 't blaau gewelfzel is betrokken, ⁺
Geeft hy de sneeuw als wol en vlokken;

+ 12 O Jerusalem, roept den HEERE: O Zion, looft uwen Godt.

+ 13 Want hy maekt de grendelen uwer poorten sterck; hy zegent uwe kinderen binnen in u.

+ 14 Die uwe landtpalen [in] vrede stelt; hy verzadight u met het vette der tarwe.

+ 15 Hy sendt sijn bevel [op] aerden; sijn woordt loopt seer snel.

+ 16 Hy geeft sneeuw als wolle; hy stroyt den rijm als assche.

[p. 524]

Hy strooit den rym als asch daar heenen,
En klettert met zyn hagelsteenen.
⁺9 Hy werpt zyn ys daar heen als stukken:
Wie zou niet voor zyn hoogheit bukken ?
En wie bestaan voor zyne koude,
Die haare kracht gevoelen zoude ?
⁺Hy zendt zyn woordt en doetze ontlaaten,
Zoodat ze smelten op de straaten:
Hy dryft den windt aan, en de watren
Ontdooien, datze in 't vloeien schatren.
⁺10 Hy maakt aan Jakob zyne woorden
Bekent, als goude en zyde koorden,
Daar hy meê trekt; zyn recht en wetten
Aan Isrel, om zich naar te zetten.
⁺Alzoo heeft hy aan geene volken
Gedaan, die, in de naare kolken
Van diepe onwetenheit gezeten,
Van Godt noch zyne rechten weeten.

+ 17 Hy werpt sijn ys henen als stucken: wie soude bestaen voor sijne koude ?

+ 18 Hy sendt sijn woord, ende doetse smelten; hy doet sijnen windt waeijen, de wateren vloeijen henen.

+ 19 Hy maeckt Jacob sijne woorden bekent: Israel sijne insettingen ende sijne rechten.

+ 20 Alsoo en heeft hy geenen volke gedaen, ende sijne rechten die en kennen sy niet. Halelu-Jah.