Verzameling van bruilofts-versjes

[p. 17]

Vijfde afdeeling.

[Laat ons, ô gasten! vrolijk zingen]

Wijze: Wilhelmus van Nassouwe.

Laat ons, ô gasten! vrolijk zingen,

Op 't feest dier éénsgezinde twee,

Het vreugdgevoel dier echtelingen

Deelt ook ons hart zijn' invloed meê

Men wensch dat zegen

Hunn' echt bejegen'

Bij liefde en vreê!

Wanneer, in 't bloeijen hunner jaren

Een minnend tweetal zich verbindt,

Dan smaakt het vrucht van 't jeugdig paren

't Geluk van 't hart dat rein bemint,

't Kuscht eens min vurig,

Maar blijft gedurig

Vriendin en vrind.

[p. 18]

 

Zoo heeft dit paar zijn lot verbonden,

 

En plukt de bloemen zijner jeugd,

 

Doch hoopt in later levensstonden

 

Nog zaam' veréénd te zijn in vreugd.

 

't Zie gantsch zijn leven

 

Met heil doorweven

 

Gegrond op deugd!

 

 

 

Geniet, ô trouwe lotgenooten!

 

Al 't geen uw minnend hart verblijdt,

 

Viert eens, met kroost, uit u gesproten,

 

Den dag toen gij veréénigd zijt!

 

Oogst allerwegen

 

Den hoogsten zegen,

 

Ja, bloeit altijd!