Judas de verrader

[p. XXIV]

Op Judas den verrader in Nederduitsch dicht beschreven door den heere Joan de Haes.

ALs geltzucht, ontrou, schaemteloosheit,

Eens meester worden van het hart,

Dan spant het strikken door zyn boosheit,

Waer in d'onnoozelheit verwart.

Dan wil een Balam Isrel vloeken.

Dan kan een omgekochte vrou

Den sterken Simson zelf verkloeken

En schenden godloos eer en trou.

Dan slaet een Achan aen 't beminnen

Van vloekroof, dat de doot hem straff'.

Dan zondigt Saul los van zinnen,

Ten koste van zyn koningsstaf.

[p. XXV]

 

Dan geeft (wat zoeke ik ver?) ten lesten

 

Een godvergete Iskariot

 

Zyn' eigen Heer de wraek ten besten

 

Des Sanhedrins, om vuil genot.

 

O Judas, komt gy aengetreden?

 

Verraet gy met een Joabs kus

 

Gods Zoon? och! och! bedwing uw schreden.

 

Bedenk eerst recht met wien gy flus

 

Het heilig paeschlam hebt gegeten.

 

Bedenk hoe gy zyn heilig woort

 

Hebt, aen zyn voeten neergezeten,

 

Zelfs als een leerling aengehoort.

 

Bedenk eerst al die wonderwerken,

 

Gewrocht om zyne hemelleer

 

En Godsgezantschap te versterken.

 

Bedenk u. 't Is uw God en Heer.

 

Zal eene hant vol zilvre schyven

 

Dan alle schaemte uit uw gemoet

 

In eenen oogenblik verdryven?

 

Zal d'eer, de trou, en 't eeuwig goet,

 

Die ryke goutmyn, minder gelden

 

In uw geltzuchtig onverstant,

[p. XXVI]

 

Dan weinig zilvers, niet te melden

 

By schatten van dat vaderlant?

 

Och ja. de geltzucht stopt zyne ooren.

 

Hy geeft de leus; zelfs onverschrikt.

 

O Judas, waert gy nooit geboren,

 

Of vroeg aen d'eerste melk gestikt!

 

O Judas, waert ge in zee gezonken

 

Aen eenen zwaren molensteen

 

Met yzre ketens vast geklonken,

 

Gevryt voor eindelooze ween!

 

Nu komt een worm uw ziel doorknagen,

 

Wanneer gy aen 't onschuldig bloet,

 

Door u verraên, gedenkt. wat slagen

 

Voelt gy in uw benaeut gemoet?

 

Al werpt gy 't zilver uit uw handen,

 

De wreker wykt niet uit uw hart,

 

Die u gestadig aen blyft randen

 

En pynigen met smart op smart.

 

Ga heen, verworg u, o verrader,

 

Het leven strekt u toch een last.

 

Zyt zelf uw beul; daer is geen nader,

 

Of die uw schelmstuk beter past.

[p. XXVII]

 

Wie geeft dees nachtverraderye

 

Het licht van eenen heldren dagh

 

Door Nederduitsche poëzye,

 

Die 't keurig oog behagen mag?

 

DE HAES, aen wiens doorzichtige oogen

 

Hier niets ontslipt wat aendacht baert.

 

Zoo toont zyn dichtkunst haer vermogen

 

In deze stof, zyn' arbeit waert.

 

Hier zie ik alles naer het leven

 

Met kracht van verwen afgemaelt;

 

Aen yder beelt zyn kleet gegeven,

 

Dat schrik verwekt, of vriendlyk praelt.

 

Een ander smael op lof van dichten,

 

Of stoor der dichtren heilige asch,

 

Hun luister blyft zoo helder lichten

 

Gelyk de zon op spiegelglas.

 

Dit werk zal geenen lof ontberen

 

Zoo lang men kunstgezang zal eeren.

 

 

 

J. SUDERMAN.