Liedekens ende Refereynen Ghemaeckt by Haerlem Soetendal, van zijn Avontueren

Een Nieuw Liedeken,

Op de vvyse: Phebi gulden strael.

OCh hoe lievelijck, Ist vergaderen jent,
Daer d'een by den ander paert
De Vrou met de Man vergaert.
Vreedsamich tot den ent,
sluyt den knoop vast toe, wijselijc met advijs,

[p. 28]

 

want de Heere heeft int Veldt

 

Het houwelijc ingestelt // Eerst in het Paradijs

 

Van een weynich aerd' en slijck

 

maeckte hy zijn selfs ghelijck,

 

En daer na hy schip // uyt dat lichaem diep,

 

Van een Ribbe stijf // Een so schoonen wijf

 

Daer hy lach en sliep.

 

Bruydegom loyael, Ick wensch u veel gheluc

 

in den houwelijcken staet, bid ic God dat u wel gaet

 

En behoed' u voor druck.

 

Tis nu uwen dach, om vroyelijc te sijn

 

paulus segt tot allen tien, met den blyden wilt verblien

 

In aerbaerheden fijn.

 

dus vrienden weest blydelijc, want dit leven tydelijc

 

Is niet dan verdriet, somen dicwils siet

 

dus met soet accoort // vredich soo't behoort,

 

Singht den Heer een Liet

 

Ghy vrou bruyt eer weert, gelijc Sara eerbaer

 

veel geluc vol liefden dan, wensch ic u met uwen man

 

Te leven menich Iaer.

 

geeft hem prijs en eer, gelijc Rebecca soet

 

weest in huys eenen pylaer, costelic van goude claer

 

Op een Silveren Voet.

 

So sal hy u blyven by,

 

Vriendelijck als Isaac bly

 

En alsoomen schrijft, Iacob oock by blijft

 

Lea zijn Huysvrou, in Liefde ghetrou

 

Siet dat ghy beclijft.

 

Sent u dan den Heer, druc lijden of gequel

 

Weest patientich int verdriet

 

Ende murmureert doch niet

 

Ghelijck als Rahael:

 

Maer als Anna soet, biddende met verstant

 

Godt haer ghebreken ghenas

 

Deur dat thert ontsteken was

 

Al met der Liefden bant.

[p. 29]

 

Susanna die Vrou eerbaer

 

Had' lief haren Man voorwaer

 

maer die Ouders quaet // boos en opstinaet

 

Quamen daer ter doot, in so grooten noot,

 

Door Daniels raet.

 

Krijcht ghy kinders cleen, so onderwijstse stranc

 

Als Salomons moeder wijs

 

Hoe zy haer wachte propijs

 

Voor den bitteren dranc

 

Tot Wol ende Vlas zy haer Vingeren keert

 

judith die afsloech gewis, thooft van holoferenis

 

waer door haer faem vermeert.

 

mirjam looft den Heer met sanck,

 

Abigail den Tooren dwanc

 

Vanden vromen helt, David die int Velt,

 

Goliath versloech // dus spaed' ende vroech,

 

'sHeeren lof vermelt.

 

Prins ende Princes, vergadert by der handt,

 

Met malcander stille bly // na u eygen wille vry,

 

Is geslooten den bant.

 

Betrout op den Heer, ghelijck Elisabeth

 

en als Magdalena bout // die oock op God heeft betrout

 

Bedinct dit altemet

 

so krijcht ghy den segen ras // als Sara en Tobias

 

daer de liefde groeyt // als ten vollen bloeyt

 

door des Heeren lof, g'lyc in eenen hof,

 

De Bot hooghe bloeyt.