Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 780]
| |
Op de wijse: Weest Nimphe ghegroet, &c. Ofte: Cathuyser Bruyn. 488.
CAtharina Maeght, Princes onversaeght,
Groot van verstandt, seer hooge geleert,
En voor 't gelove te strijden onverveert,
Met kloecken moet, den Keyser begroet
En spreeckt hem aen met des woorden koen,
Wat wilt ghy, Keyser, ons Christenen doen?
G'hebt langh vergoten
't Onnosele bloedt,
Al heeft 't u verdroten
Het isser ons soet.
Wy eeren den Heere, den God van al,
Maer uw' af-goden niet sonder getal.
Den Keyser verstoort, geeft haer t'antwoort:
Ghy, die van Edelen stamme zijt,
't Is wonder ghy sulcke secte belijt
Van eenen Godt, die men tot een spot.
Van alle Menschen, sagh hanghen aen 't Cruys
En nu ge-eert wort van 't slechte gespuys.
'k Sal u aenhooren
| |
[pagina 781]
| |
Nu laeten terstont
Van mijn Doctooren
Den rechten grondt,
En onse leere te deeg doen verstaen,
Dat ghy verwonnen beschaemt sult staen
Ten leet niet aen, daer komen ter baen
Vijftig der Wijsen, seer hooge geleert:
Die met haer hebben gedisputeert:
De Maget niet zwicht, maer boven verlicht,
Heeft met haer wijsheyt, en reden klaer
Heel overwonnen dees Mannen te gaer:
Sy moesten bekennen
Den eeuwighen Godt,
En hem aenwennen
D'Afgoden ter spot;
't Welck den Keyser ten hoogsten verdroodt
En heeft dees Wijsen veroordeelt ter doodt.
Beloften groot hy de Maget aen boot
Om haer geloove te doen af-staen;
Maer te vergeefs wiert de moeyte gedaen.
Des hy verwoedt, haer sluyten doet
In eenen Kercker, in zwaer ellendt,
Met slagen, pijnen, en hongers torment:
Sy heeftet geleden
Verduldelijck,
| |
[pagina 782]
| |
En oock gestreden
Kloeckmoedelijck,
De Keyserinne Godts woort geleert,
En haer oock met den Velt-Heer bekeert.
Men maeckt ghereedt een Radt seer wreedt
Om te verscheuren het Maegdelijcke lijf,
Doch haer gebeden verbreken 't bedrijf;
Maer den Tyran gaet vorder an,
En voor het zwaert haer knielen laet,
Daermen het hooft van den lichaem slaet,
De ziele verheven
Ten eeuwighen loon
Wiert daer gegeven
Drie dubbelde Croon
Van Martelaren stantvastigheyt,
Van hooghe Gheleertheydt en Suyverheyt.
Siet noch wat eer dat Godt den Heer
Hier op der Aerd' aen sijn Heyligen doet,
Die voor hem willig vergieten haer bloet,
O wonder groot! in haren doot
Heeftmen terstont uyt de wonde gesien
In plaets van bloet, klare Melck vlien:
'T lichaem gedraghen.
Van d'Engelen schaer
Naer Godts behagen
Wert blinckende klaer
| |
[pagina 783]
| |
Ten grave op Simais berg gebrocht
Daer het met eeren als noch werdt besocht.
|
|