Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Een Liedeken van Heylo, Gerijmt in de Kapel minjoot, van onse Lieve Vrouwe ter noot.

Op de wijse: Coridon komt hier wat praten.

GEdenckt o Maegt, die hier beneden // met grooter schaer
Offeren Wieroock der gebeden // op 't groen Autaer,

[p. 769]

 

Laet doch geen vonckjes van boven gebreken // op dat alhier

 

Ons offerhande wert ontsteecken // van 't Hemels vyer.

 

O soet Capel daer geen geschemer // noch duyster is

 

En daer de blaeu-gestarde Hemel // 't ghewulfsel is:

 

Kruyden en bloemen, blaetjes en ciertjes // sijn Kercke stof,

 

Ja selfs musijcken, de vliegende diertjes // u weerdigh lof.

 

Geeft dat mijn suchjes u genaecken // eer ick vertreck:

 

Laet dese traentjes kenbaer maken // mijn ziels gebreck.

 

Ghy weet wat haer van noot sal wesen // om t' eenemael,

 

Naer lijf en ziel te zijn ghenesen // van alle quael.

 

Aenmerckt oock het droevig lijen // van al de geen,

 

Die ick hier sie aen alle syen // met zwacke leen,

 

Quellinge van pijn van binnen en buyten // al om beset,

 

Wilt doch u ooren niet toe sluyten // voor haer gebedt

 

Op dat wanneer, sy zijn ghenesen // tot weder loon,

[p. 770]

 

Dees' weldaedt mogen danckbaer wesen // aen uwen Soon,

 

Hun lijf en ziel, en gantsche leden // soo veel te meer,

 

In sijn gestage dienst besteden // tot uwer eer.

 

Verkrijght o maeght door 't groot vermoghen by onsen Heer,

 

Sijn Godtheyt niet te willen dogen // dat immermeer

 

Dees' soete plaets in ons gedachten // verduystert wort,

 

Daer menigh ziel sijn droevigh klachten // u neder stort.