Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Op den Feest-dagh van S. Laurens.

Op de wijse: Edel Kersouw, &c.

SInt Laurens sag
Sijn Vader out van dagen,
Kloeckmoedig gaen ter doot,
Riep met geklag
En woorden onverslagen:
Waer gaet gy Priester groot,
In al uwen noot,
Heb ick u niet begeven,
Waerom scheydt gy Priester Gods,
(Sonder mijn) uyt dit leven.

Wilt uwen Soon

O Vader niet verlaten,
Want ick die schatten al
Naer u geboon,
Die gy my hebt gelaten
Besteet heb over al,
In dit tranen dal,
Wilt my alleen niet laten,
Want u dienaer heeft mijn Heer
U dienste noyt verlaten.

[p. 749]

 

Hy sprack seer goet

 

Met troostelijcke reden,

 

Soon, ick verlaet u niet,

 

Ick gae seer soet,

 

Een weynigh voor heen treden,

 

Recht naer drie dagen siet

 

Hoort na mijn bediet,

 

Sult ghy oock by mijn komen,

 

Als ghy hebt een swaerder strijt

 

Voor Christus aengenomen.

 

Een Rechter hem

 

Op het woort van de schatte,

 

Ende op Christus naem,

 

Naer Xistus stem

 

Laurentium deed' vatten,

 

Ende sprack heel bequaem

 

Ghy pleeght een blaem

 

Ons altijt nae te geven,

 

Om dat wy het Christen bloet

 

Dus brengen om het leven.

 

Ick stel ter zijdt

 

De banden, kerckers, 't dooden,

 

En al dat vreesen doet,

 

Leeft, wort rijck vry,

 

Maer doet dat is gheboden,

 

Geeft over 't kercken goet

 

Met een goet gemoet,

 

Want u Godt slaet geen munte,

 

En hy leert de Keyser 't zijn

 

Te geven voor een punte.

[p. 750]

 

Sint Laurens sprack

 

Hier op met woorden sedig,

 

Ick wil dat geerne doen,

 

Met ongemack,

 

Drie dagen heel onledig

 

Sal ick mijn haestig spoen

 

Om u wil te doen;

 

Daer op wiert hy ontslagen,

 

Hy gaf d'armen 't Kercke goet

 

In de geseyde dagen.

 

Veel siecken daer

 

Deed' hy, en armen, komen

 

Op den geseyden tijt,

 

Als hy ginck naer

 

Den Rechter sonder schroomen

 

Die hem wachten seer blijt:

 

Sy traden met vlijt

 

Tot aen d'heylige poorte

 

Daer hy vant eenen grooten hoop

 

Siecken van alle soorte.

 

Sy baden seer

 

Begeerig wat t'ontfangen,

 

Maer hy wiert heel verstoort;

 

Hy sprack mijn Heer:

 

Waerom siet gy so bange,

 

Nu luystert na mijn woord,

 

Die gy hier dus hoort

 

Van groot ellende krijten,

 

Sullen d'Hemels salen haest

 

Vercieren als tapijten.

[p. 751]

 

Hy sprack verstoort:

 

Komt gy my noch bespotten,

 

'k Sal u dan leeren wel,

 

Gaet dan vry voort

 

Ons houden voor u sotten,

 

Gy wilt doch sterven wel:

 

Maer niet al te snel

 

Sult gy den dood ontfangen;

 

Want ick op een rooster fel

 

U leven doen verlangen.

 

Met een kleyn vier

 

Sal ick u lang doen braden,

 

Een spiegel voor de rest,

 

Ick sal u hier

 

Met pijn genoeg versaden,

 

Lijt gy vry al u best,

 

Martelaer op 't lest,

 

Sullen sy u dan noemen,

 

Dan moogt gy op mijn vuer veel

 

En op mijn rooster roemen.

 

Als hy soo lag

 

Op den rooster te braden,

 

Sprack hy den Rechter an

 

Sonder geklag,

 

Gy moogt u wel versaden:

 

't Is gaer, eet als een man,

 

U rooster en kan,

 

Noch u vuer mijn beswaren,

 

Want ick reyse seer verblijt

 

Na die hemelsche scharen.