Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Blijdschap van my vliedt.
DRoefheyt baert mijn hert
Smelt en wort besweken,
Als ick hoor met smert
Mijn beminde spreken:
Die om 's werelds sond'
Wert aen't Kruys geslagen,
En soo menig wont
Voor ons heeft gedragen:
Stort beneffens 't bloedt,
Als een water vloet,
Veel bedouwde tranen vocht
Daer meed' hy voldoet,
En ons schulden bloet,
Noch sijn liefde meer vermocht,
Bid als hy hangt verheven
Vader wilt toch vergeven,
Dese menschen haer misdaet,
Sy zijn versteent gebleven
Dooden 't eeuwigh leven,
Maer bekennen sond' noch quaet.
Gy hebt noyt begeert
| |
[pagina 740]
| |
Eenigh sondaers sneven,
Tracht dat hy bekeert
En voortaen magh leven,
Als den Moordenaer,
Kende u Almachtigh,
Riep met groot gevaer
Heer weest mijns gedachtigh.
Gaf u bleecke mont
Hem voor troost terstont:
Ghy sult heden by mijn zijn.
Nae dees droeve stont,
Heb ick u vergont
't Eeuwigh Paradijs met mijn,
Al waer men smaeckt de vruchten
Van ons quael en duchten,
En ontfanght soo rijcken loon,
Laet ons de sond' oock vluchten,
En strijden met genuchten,
Om dees opgehangen Kroon.
Die ons Godt bewaert
Om hier naer te geven,
Die hem op der aerdt
Zijn getrou gebleven,
Oock in 't lijden niet
Van hem zijn geweken,
Noch door geen verdriet
In haer loop bezweken,
Blijft by 't kruys oock staen
Als wel heeft gedaen
Een soo teere Maeght vol trou,
| |
[pagina 741]
| |
Die met druck gelaen
Noyt een heeft ontfaen
Dat haer smert versachten sou:
Want als de Moeder hoorde
Spreken dese woorden,
Vrouwe siet daer uwen Soon,
Wast of haer herte schoorden,
En een smert doorborden,
Want zy die was ongewoon.
Een te recht beklagh
Deed haer pijn verlangen,
Als sy droevigh sagh
Godes glory hangen,
Tot een schand' en spot
Van al die hem haten,
Riep, waerom mijn Godt
Hebt ghy Godt mijn verlaten,
In soo droeven schijn,
Uyt geteert van pijn,
Sonder bystant uwer macht,
Salder dan voor mijn
Niet te vinden zijn
Dat het lijden wat versacht?
Siet mijn doorwonde leden
Van boven tot beneden,
Zijn doohackelt en doorsne'en
Al om der menschen vreden
Heb ick dit geleden,
En daer voor dees pers getre'en.
Om dat ghy den Wijn
| |
[pagina 742]
| |
Mogt u vrienden schincken,
Heb daerom asijn
Selifs willen drincken,
d'Alder-grootste Vorst
Wien het al behoorden,
Roept: Ick hebbe dorst
Met vermoeyde woorden.
Siet hier een Soldaet
Boos en obstinaet
Vult een spons met gal en eeck,
Die hy onversaet
Van wangunst en haet
Aen u droghe lippen streeck,
O mijn Godt, mijn leven!
Van het geen daer nae ghy tracht,
U tere leden beven
Die haer kracht begeven,
Want ghy hebt het het al volbracht.
|
|