Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Noch van Patienti'.

Op de wijse: Schoon Jonckvrouw ick moet u klagen.

[p. 689]

GOede God ick moet u klagen
Al mijn tegenspoet,
Dat mijn ziel alhier moet dragen,
't Welck my treuren doet.
Moet ick lang uw' graci derven,
En u klaer aenschijn,
Soo moet ick van rouwe sterven,
En van bitter pijn.

Siet, mijn dagen zijn vol lijden,

Met sonden beswaert,
Sorg' en vrees' aen alle zijden
Over my vergaert;
Veel tentatien my poogen
Te brengen tot val,
Passien my ne'erwaerts boogen
Swaer sonder getal.

Och! wanneer sal 't eynd eens wesen

Van al dit ellend!
Wanneer sal het quaed mispresen
Van my zijn ontwent?
Wanneer sult gy mijn gedachten,
En al mijn gemoedt,
Maken vry van alle klachten?
O mijn hoogste goed.

[p. 690]

 

Wanneer dal ick hebben vrede,

 

Met gestadigheydt?

 

Vreden binne, buyten mede,

 

Rust en liberteydt?

 

Jesu schoon laet my aenschouwen

 

Eens u soet aenschijn:

 

Helpt my toch uyt dit benouwen

 

Anders ick verdwijn.

 

Ick ben hier al een verlaten,

 

Veer in vreemde landt,

 

By die geenen die my haten,

 

En soecken ter schand'.

 

Dus, o Heer, wilt solaceren

 

My in mijnen noodt:

 

Want tot u streckt mijn begeeren,

 

En verlangen groot.

 

Al des wereldts concolaci

 

Is mijn een verdriet

 

U soeck ick tot aller spaci:

 

Dus my Heer aensiet.

 

Maer 'k en kan u niet ghenaken:

 

Want mijn vleesch en bloedt

 

Druckt my neer tot aerdsche saken,

 

Teghens mijn gemoet.

 

Aldus moet ick stadigh strijden

 

Ick onsaligh mensch,

 

En my selven dickmael mijden,

 

Tegens mijnen wensch.

 

O wat last lijd' ick van binnen!

 

Als den geest hoog tracht,

[p. 691]

 

's Hemels saken te beminnen:

 

Die het vleesch kleyn acht.

 

Wilt, o Heer, niet van my wijcken:

 

Maer vertroost altijdt:

 

Laet u dienaer niet beswijcken

 

Door des vyants strijdt.

 

Maer verdrijft sijn fantasyen

 

En sijn valschen raedt:

 

Dat ick my eens magh verblyen:

 

Vry van alle quaet.

 

Doet my oock geheel vergeten

 

's Werelts ydelheyt;

 

Laet my smaken, sien en weten

 

Uwe soetigheydt:

 

Geeft in plaets van aerdtsche lusten,

 

En des vleeschs playsier,

 

Dat mijn ziel in u magh rusten,

 

Branden in u vyer.

 

Machtigh Prins, laet u bewegen

 

Al mijn ongeval:

 

Geeft my uwen soeten zeghen,

 

O mijn Godt en al.

 

Komt, mijn hoop, wilt niet vertoeven,

 

Komt mijns herten vreught:

 

Komt mijn vyanden bedroeven,

 

En mijn ziel verheught.