Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 488]
| |
Op de wijse: Weest Nymph' gegroet, &c. | |
[pagina 489]
| |
CArthuyser Bruyn! waer toe in een tuyn
Besloten u, van so hoogen gebergt?
Dit 's uw' natuer al te seer getergt.
De middel-maet hout sekere staet.
Een mensch is toch een gheselschappigh dier.
Dus laet uw' kluys, en komt wed'rom hier.
| |
[pagina 490]
| |
Neen, Joncker, uw' praten,
Al luyd het vry soet,
En doet my niet laeten
Mijn schuldige boet..
Ick loop uyt de menschen, vol arregelist,
En leef in de Bosschen met J'annes Baptist.
Een vreemde saeck! dat ghy van de spraeck,
Die u door de scheppingh Godts is verleent,
Uw' tongh onthoudt, end' uw' lippen speent?
Hier in toch leydt // het recht onderscheydt,
Door wellick dat schier den reed'lijcken aerdt,
Werdt van het spraeckloose dier geschaert.
De tongh (dit's de reden)
Door al te veel praets,
Kan d'oorsaecken smeden
Van al te veel quaeds.
End' ick die hier over soo meenighmael viel:
Bewaer ick mijn mont, so bewaer ick mijn ziel.
Maer 't valt te swaer // den rugge met haer
| |
[pagina 491]
| |
Te kleden, daer ons den Heer soo beleeft
Sijn wol en webbe gegeven heeft.
Waer toe uw' le'en dan soo scharp doorsneen!
End' hoe sal een die sich sellifs misdoet,
Een ander oyt kunnen wesen goet!
Ick straffe mijn leden,
En maeckse te slaef;
Op dat ick de reden
Behouden sou gaef.
Het voorder bevraegen, te Ninive gaet:
Wat dat hen de hayre kle'en hebben gebaet?
Waer toe den disch, segt noch eens, met visch
Zoo mager bereyt? en waer u niet bet,
Somtijdts wat vleesch, nae gemeene wet
Het visschen staegh // verslijmt u de maegh.
Waerom dan het leven so geavontuert?
Dat altijdt loopt, niets te langh en duert.
De Tafel Baptistae,
Soo groot by den Heer,
Die noyt noch en vischte,
Beschaemt my te seer.
En beter seyt Paulus, de maeg wat geleen,
| |
[pagina 492]
| |
Dan of ons de gaefheydt der zielen verdween.
Is 't dan van noo // soo scharp en so snoo
Te leven als ghy, voor yegelijck een,
Om in den Hemel te mogen treen?
Dit waer te strengh // dit padt waer te engh.
End' alsmen all' in een Klooster wou gaen,
Hoe sou de werelt dan blijven staen?
Daer voor is ghebeden.
Het water dat valt
Te seer nae beneden,
Hoe datmen 't bewalt.
Het geestelijck leven wordt niet dan gera'en;
Maer ick koos het seeckerste voor een waen.
End' op dat ghy mooght weten wat my
Beweegde, om door de pijnlijcke baen
Van mijn Cathuyssersche Cel te gaen?
Het was 't gevaer, 't welck my van een baer
Eens grooten Doctoors, met schrick'lijcke smart
Geboesemt was in 't benaude hart.
Eens Doctoors, de welcke
Dat binnen Parijs;
| |
[pagina 493]
| |
Van yder, van elcke,
Gevoert had de prijs
Van wijsheyt, van deughden, van alle de rest;
Tot dat men hem soude begraeven voor 't lest
Een droevigh end, ick wasser present
Terwijl dat men de Vigilien songh,
En 't Lichaem als uyt een slaep ontsprongh.
En met een groot // gewoel van de noot,
Het hooft weynigh op gebeurdt uyt de baer,
Riep aen 't Gemeente, 't welck daer te gaer
Stont vermenighvuldight,
Van meester te knecht:
Och! ick ben beschuldight
Voor Godes gerecht.
En dat tot drie keeren, tot Godt hem gebood,
Het vonnis te melden van d'eeuwige doodt.
Hier mee terstont, 't onsalige pont
Begraven helaes! in 't Esele graf,
My wel met redenen oorsaeck gaf
Te nemen merck, op alle mijn werck;
Om door een volmaeckter leven te gaen,
Als ick tot dier tijdt toe had gedaen
Hier over soo vluchte
| |
[pagina 494]
| |
Ick nae de Woestijn,
Om daer te versuchten
De boosheden mijn.
En met dit bescheydt, so vol-eyndt ick mijn liet.
En wildy 't niet volgen, besmaelt het dan niet.
|
|