Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Eenen anderen.

Op de wijse: Wilt ontspringen, &c. pag. 183.

SEgt, getrouwe knecht des Heeren,
Seght Pilaer van Christi Kerck,
Hoe dat ghy tot Godes eeren,
Hebt bestaen soo grooten werck,
Wilt ons uwe weghen leeren,
Maeckt ons oock in deughden sterck.

Ick was in des werelts paden,

Als een Ridder triumphant;
Maer die Saulus trock van quaden,
Met sijn vaderlijcke hand,
Sloegh my mede uyt ghenaden,
Ende trock my aen sijn kant.

[p. 448]

 

Geld en goed, en mijn gheslachte

 

Liedt ick varen doen ter tijdt.

 

In ghebeden dagh en nachte,

 

Was ick in den gheest met vlijt:

 

Penitency groot ick wrachte,

 

Dit was doen mijn meeste strijdt.

 

Naer Jerusalem verheven,

 

Reysd ick oock met grooter pijn,

 

Om aldaer te laten 't leven,

 

Of te brenghen medecijn

 

Aen de menschen die vol sneven

 

Noch in 't ongelove zijn.

 

Als ick in mijn oude daghen

 

My ter scholen hadd' besteedt,

 

Om meer vruchten te bejaghen,

 

Godt weet wat gebreck ick leedt:

 

Maer om Jesus te behaghen,

 

Was ick tot veel meer ghereedt.

 

Tot Paris en oock te Roomen

 

Heb ick groot profijt ghedaen,

 

Daer heb ick volck aenghenomen

 

Hier nam ick den oorlogh aen,

 

Om Gods Kercke sonder schromen

 

Met mijn Legher voor te staen.

 

India wordt nu deelachtig

 

Door mijn volck van 't hoogste goet

 

En de ketterye krachtigh

 

Komt door hen onder de voet,

 

Oock de Christenen aendachtigh

 

Worden in de deught ghevoet.

[p. 449]

 

Seynd, o Vader! van daer boven

 

Uwe benedictie neer,

 

Naer ons uyt des Hemels hoven,

 

Dat wy volgens uwe leer,

 

God wel dienen ende loven,

 

Tot sijn glory, lof, en eer.