Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O eeuwigh Godt almachtigh. pag. 4.
IEsu, der Maeghden kroone,
Haer Bruydegom en Heer,
Ontfanght tot uwen throone,
Den Sangh der Maeghden teer:
Wy eeren uwe boden,
Uw Maeghden prijsen wy:
Want ghy die maeckt als Goden,
| |
[pagina 435]
| |
Sy zijn in melody.
Wy eeren, &c.
Soodanigh is Marina,
Gheheeten Margariet:
Te recht is sy Regina
In lijden en verdriet:
Edisius haer vader
D'Afgoden was verplicht,
Maer dese Maghet nader
Van Christo was verlicht.
Edisius, &c.
Godts vrienden sy beminde
Die streden voor de deught:
Waerom haer Godt ghesinde,
En lijden dee met vreughdt.
Den Vooght van Orienten,
Olibrius ghenaemt,
Haer in sijn hert gingh prenten,
Want sy was schoon befaemt
Den, &c.
Hy sprack: Ick maeck u rijcke
Groot boven vrouwen veel,
Wilt ghy van Christo wijcke,
Mijn huys-vrouw wesen e'el,
Dan sal u niet gebreken,
Wat ghy begheeren meught:
Ick sal my anders wreken,
Tot u groot ongheneught.
Dan, &c.
Doen sprack de Maghet kloecke:
| |
[pagina 436]
| |
Ick Jesum, mijnen Heer,
Sal nimmermeer vervloecken,
Maer dienen meer en meer,
Sijn leer ick onderhouwe,
't Geloof ick niet verlaet:
Ick sal hem zijn getrouwe,
Sijn Bruyt, sijn ondersaet.
Sijn, &c.
Denckt hoe ghy my mooght quellen,
Uw' pijnen schroom ick niet,
Godts lof sal ick vertellen,
Ick pas op geen verdriet:
Hy is die my sal vroomen
In lijden en schandael,
En doen my sonder schroomen
Die winnen t'eenemael.
Hy is, &c.
Doen wierdt gescheurt al-omme
Haer lichaem totten been,
Die suyver schoone blomme
Door-slaegen al haer le'en.
Maer sy tot Godt den Heere
Haer oogen keerden klaer:
Uw' kracht my nu verweere,
O Heer, in dit gevaer.
Maer, &c.
De vorcken, naeg'len, haecken,
Vyer, lampen, plaeten heet,
Al wat men konde maecken,
De Maeght verduldigh leedt
| |
[pagina 437]
| |
Den Heer aenriep sy krachtig
Met groote jalousy,
Sy sprack: O Heer almachtig,
O God, nu staet my by.
Den, &c.
O God, die 't al doet buygen
Voor uwe macht seer groot,
Laer my uw' graci' suygen
In desen mijnen noodt.
Mijn lichaem seer door graven
Doch maecken wilt geheel,
Toont my dien helschen raven,
Die my doet lijden veel.
Mijn, &c.
Na dat sy hadd' gebede u,
Een draeck haer openbaert.
God ongeschent in vreeden,
Sijn Dienstmaegd heeft bewaert,
Door 't Cruys seer hoog verheven,
Een duyve, wit als snee,
Tot troost haer wierd gegeven,
En sterckheyt in haer wee.
Door, &c.
Geheel wierd sy genesen,
Haer moedt gesterrickt vroom:
Wie God dient, derft niet vreesen,
Wort vry van alle schroom.
De pijnen doen haer vroomen,
Vyer, Water deert haer niet:
Wat beulen tot haer komen
| |
[pagina 438]
| |
Sy doen haer geen verdriet.
De pijnen, &c.
Sy heeft door dit exempel
Veel duysenden tot Godt
Bekeerd, om in sijn Tempel
Te lijden pijn en spot,
En is gegaen in vreden,
Geslagen met den sweerd',
Haer vyanden vertreden,
Verwonnen, onverveert.
En is, &c.
O Maegd, o strydbaer vrouwe,
O Peerel, e'el gesteent,
Gy bleeft den Heer getrouwe,
Gy zijt met hem vereent;
Wie u aenroept, in lijden,
In nood, wat hy behoeft,
Ontfangt hy met verblijden:
Gy niemand laet bedroeft.
Wie is, &c.
|
|