Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 367]
| |
[pagina 368]
| |
DEn rooden Saul door Stevens wrede doot,
| |
[pagina 369]
| |
En 't groot verdriet van Christus lieve hoopen,
Die hy door schrick van een soo harden stoot,
Door 't Joodsche landt gedwongen hadt te loopen
Noch nergens na geworden sat of tam;
En blies op hen uyt neusen ende kaecken
Niet anders als een tocht van vier en vlam,
Om een voor een te branden en te blaecken.
Mits-desen dan verkreghen klaer betoogh
Van hoogher hant, om wijfs soo wel als mannen
Des Christen sins, tot in de Synagoogh
Damasci toe, gevangen en gespannen
Te voeren wegh: en gingh vast onderweegh
Niet anders doen, als vloecken ende zweeren
Met monden vol, op allen die hy kreegh
Belijder van den soeten naem des Heeren.
Sal ons, sprack hy dit barrevoets gespuys,
| |
[pagina 370]
| |
Na-volgers van een Man van Nazarette,
Noch langher dan met haer bebloede kruys
Den Tempel Godts, en Moyses oude Wetten
Bekladden? Neen; 't is nu met hen ghedaen.
Die doe my Godt! en dat noch daer beneven,
Laet icker een van al die roepen aen
Den Nazareen, mijns wetens blijven leven.
De eerste proef is my te wel gheluckt:
Wanneer ick hen den eersten Aerts-Diaken,
Nae dat hy was ter poorten uyt-gheruckt,
Den swarten aem met steenen uyt de kaken
Verdrijven dee, maer siet daer leydt Damas
Sa! manna-sa! Och wat sal ons hier beuren?
Wat sie ick daer soo schielijck, en soo ras
In 't Oosten sich den blaeuwen Hemel scheuren?
| |
[pagina 371]
| |
O Saule! Saul! Waerom vervolghdy my?
Riep daer tot hem, een stem; die hem met eenen
Uyt al den hoop ter aerden sloegh, end' hy:
Wie bisten Heer? Jesus, der Nazarenen
Patroon, die du vervolghst, als roode Roe,
Maer tegens 't punt des prickels aen te steyg'ren.
Valt u hart. Wat wiltstu dat ick doe?
Seght maer, de knecht en kan sijn Heer niet weyg'ren.
Staet op! en laet u leyden in de stad.
Staet op, staet op! en blijft niet langer leggen,
En daer sal ick u alles, hoe en wat
Mijn meynigh is, beduydelijck doen segghen.
O gracy Godts! o goedertieren licht!
Hoe ras hebstu de Zielen doen ontslaepen?
Hoe ras gemaeckt, als maer een weynig swicht
De boose wil, van wolven, sachte Schapen.
O Paule! die van een soo harden wrat,
| |
[pagina 372]
| |
Op huyden zijt geworden, door genade
Des Heeren, een so uytverkooren vat:
Verkrijgt ons oock in 't midden der misdaden
En weynig lichts; daer door wy tot versoen
Den harden neck van onsen wil bekeeren:
Een seggen: Heer! wat wildy dat wy doen?
't Geen gy begeert, wy oock voortaen begeeren.
|
|
