Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Komt Schepper H. Geest. pag. 224.
MAria Prins'lijck greyn,
Godts Moeder, Maget reyn,
Slaet op ons u ghesichte,
Och edel Davids nichte:
Wilt onser zijn ghedachtigh,
By uwen Soon almachtigh.
Aensiet toch onsen noodt,
Des Duyvels list is groot,
Wilt al sijn macht verpletten,
Sijn boosheydt wilt beletten:
Doet ons, door Christus minnen,
Des wereldts liefd' verwinnen.
O sonderlinghe Maeght,
Neemt wegh dat Godt mishaeght,
Gheeft reynigheydt van binnen,
Sachtmoedigheydt der sinnen!
Dat wy altijdt bequaeme
Hier loven uwen naeme.
Thoont dat ghy Moeder zijt:
| |
[pagina 337]
| |
Uw' Soon ghebenedijdt
Aendiendt toch ons ghebeden,
Die wy doen hier beneden!
Dat hy ontbindt ons sonden,
Waer mee wy zijn ghebonden.
O Maeght der Maeghden kroon
Verhooght in 's Hemels throon,
Veer boven Cherubijnen,
Krachten en Seraphijnen,
Laet ons tot allen tijden,
Uw' lof en eer belijden.
Verkoosen zijt gh'alleyn,
Te wesen Moeder reyn
Van onsen Godt en Heere,
Na Gabrielis leere,
En boven alle Vrouwen
Verheven, uyt den rouwe.
O sterre klaer van licht,
Ghy hebt we'er op ghericht
Dat Eva hadt doen vallen:
Des zy u lof van allen
Wilt toch, in onse dagen,
Afwenden alle plaghen.
Schoon Rachel, bloemken jent,
Reyn balsem excellent,
Hester, ons Advocate:
Bidt voor ons vroegh en late:
Dat wy, uyt 's werelts staten,
Eens gaen na 's Hemels straten.
O wel-ghemuerd' warandt,
| |
[pagina 338]
| |
Haegh-doorne onverbrant,
Bewaert ons voor doots schanden,
Door liefden doet ons branden,
Maeckt suyver ons gedachten,
Vernieuwt der zielen krachten.
Het beste deel certeyn
Verkoosen hebt g'alleyn:
Des prijsen u en loven
De Engelkens hier boven:
Ghy wordt ghenoemt op eerden
Een moeder vol van weerden.
O lieffelijck prieel;
O kostelijck juweel!
Verseghelde fonteyne,
O suyver cristallijne,
Kasteel vry van bedwanghen:
Daer duysendt schilden hanghen.
Ghy zijt de Maghet net,
Die 't slanghen-hooft verplet,
Een Vrouwe sterck van krachten:
Wee hun, die u verachten.
De slangh' heeft haer verbeten,
Die uwen dienst vergheten.
Abigail verlicht,
Die Davids gramschap slicht:
O Arcke puer van goude,
Daer 't mann' in wierd' behouden:
Wilt ons den Heer versoenen,
Dat hy by ons blijft woenen.
Ghy zijt, na mijn advijs,
| |
[pagina 339]
| |
Het aertsche Paradijs,
Vol bloemkens ende planten,
Playsant aen alle kante:
Ghy zijt den boom, die 't leven
De wereldt hebt gegeven.
O spiegel onbesmet,
Neemt wegh, dat ons belet
Om voort te gaen in deughden:
Met u te zijn in vreugden:
Wilt all' ons' groot ellenden,
Door u gebedt af-wenden.
Ghy zijt des Vaders Bruyt,
's Soons Moeder vol virtuyt,
Des Heyl'gen Geest een Tempel,
Der deughden een exempel.
Bidt voor ons arme blinden,
Laet ons door u troost vinden.
O kostelijck granaet,
Soet boven honigh-raet,
Gedeons Vlies getrouwe,
Besproeyt met Hemels-douwe:
Wilt ons verdrooghde herten
Niet laten in de smerten.
Zee-sterr', verlicht ons klaer,
In 's wereldts diep gevaer,
Op dat wy niet versincken,
Wilt dickwils op ons dincken:
Verdrijft al ons vyande,
Stiert ons nae 't Vaderlande.
Ghy zijt Rebecca schoon,
| |
[pagina 340]
| |
En Salomonis throon:
Die in u heeft geseten,
Mag onser niet vergeten
Hy moet genae bewijsen
Aen die sijn Moeder prijsen:
O Moeder wel bemint,
Toont ons u lieve kind,
Naer al ons groot ellende,
Bidt ons een salig ende:
Met uwe suyv're borsten
Laeft ons, of wy verdorsten.
Siet hoe de Schaepkens teer
Die uwen Soon wel eer
Gekost heeft door sijn lijden,
Verdoolt nu gaen besijden,
De Wolf wil haer bederven,
En eeuwelijck doen sterven.
O Moederlijcke Maegd,
Haer nood zy u geklaegt,
Aenhoort ons deerlijck suchten
Tot uwen schoot wy vluchten:
Ontdeckt der Ketters lagen,
De wolven wilt verjagen.
Princesse toont uw macht,
Krenckt Satans-dienaers kracht:
Laet haer niet meer blameeren
Uw' naeme vol van eere:
Laet haer de Christen zielen
Niet eeuwelijck vernielen.
|
|