Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers

Een Kerkelijke sequenti', ofte Refereyn van 't selve Heylige Sacrament.

LOoft, o Syon, den Behoeder,
Looft uw' Leytsman ende Voeder,
Met lofsangh, en soet geklanck.

Wat ghy mooght, dorft vry soo veele,

Want tot sijns lofs minsten deele
Sult ghy wesen veel te kranck.

Dit 's den theem des lofs verheven:

't Broot dat leefd', en geeft het leven,

[p. 261]

 

LAuda, Syon, Salvatorem,

 

Lauda ducem & Pastorem.

 

In Hymnis & canticis.

 

 

 

Quantum potes, tantum aude:

 

Quia major omni laude,

 

Nec laudare sufficis.

 

 

 

Laudis thema specialis:

 

Panis vivus & vitalis.

 

 

[p. 262]

 

Wert ons heden voort bereet.

 

 

 

't Welck in 't laetste avontmaele

 

Werdt d'Apost'len sonder fale

 

Eerst ghegeven: soo men weet.

 

 

 

Dus den lof zy vol, en klincke,

 

En 't jolijt des herten blincke,

 

Met ghenoeghte wel vermeld.

 

 

 

Want als heden hout men memorie,

 

Hoe des tafels weerde Ciborie

 

Ons is eerstmael in gesteldt.

 

 

 

Aen dees tafel 's nieuws Rijcks Heere,

 

Het nieuw Paesschen, met nieuw eere,

 

Eynd den ouden Phasen-tijdt.

 

 

 

't Nieuw verstoot het oud' belegh,

 

Waerheydt jaeght de schaduw' wegh,

 

't Licht verdrijft den nacht seer wijdt.

 

 

 

't Welck in dat mael Christus dede,

 

Laste hy te doen, met zede,

 

Tot zijnder memorie.

 

 

 

Door dit onderwijs divijne,

 

Consacreertmen broodt met wijne,

 

Tot een' saligh' Hostie.

 

 

 

Soo ons wel wordt voor-ghelesen,

 

't Broot veranderd in 't vleeschs wesen,

 

En den wijn in Christus Bloedt.

 

 

 

Dat verstant nog oog' kan mercken,

[p. 263]

 

Hodie proponitur

 

Quem in sacrae mensa caenae,

 

Turbae fratrum duodenae

 

Datum non ambigitur.

 

 

 

Sit laus plena, sit sonora,

 

Sit jucunda, sit decora

 

Mentis jubilatio.

 

 

 

Dies enim solemnis agitur:

 

In qua mensae prima recolitur

 

Hujus institutio.

 

 

 

In hac mensa novi regis,

 

Novum Pascha novae legis,

 

Phase vetus terminat.

 

 

 

Vetustatem novitas,

 

Umbram fugat veritas,

 

Noctum lux eliminat.

 

 

 

Quod in caena Christus gessit,

 

Faciendum hoc expressit

 

In sui memoriam.

 

 

 

Docti sacris institutis,

 

Panem vinum in salutis,

 

Consecramus hostiam.

 

 

 

Dogma datur Christianis.

 

Quod in carnem transit panis,

 

Et vinum in sanguinem.

 

 

 

Quod non capis, quod non vides,

 

 

[p. 264]

 

Komt ons door 't geloofs verstercken

 

Want natuer dat niet en doet.

 

 

 

Onder dees verschey figuren,

 

Teeckenen, sonder natueren,

 

Schuylt den excellentsten pand.

 

 

 

't Vleesch is spijs, 't Bloed dranck in deelen,

 

Nochtans Christus blijft geheele

 

Onder yder deel vaillant.

 

 

 

Blijft in 't nutten ongeschonden,

 

Sonder brake, scheur, of wonden,

 

Maer geheel werd hy ontfaen.

 

 

 

Of hem een of veel ontfangen,

 

Soo veel een als duysend langen,

 

Noch en word hy dies verdaen.

 

 

 

Hem ontfangen goe' en quade,

 

Maer met seer diverschen grade,

 

Van het leven, of van dood.

 

 

 

Dood voor quae', voor goe' is 't leven

 

Siet eens; van gelijck een geven,

 

Hoe verschil is 't eynds exploot.

 

 

 

Als gy 't Sacrament siet breken,

 

In 't geloof niet weest besweecken,

 

Soo veel is in 't stuck van 't teecken,

 

Alsser in 't geheele was.

 

 

 

Want des wesens is geen braecke,

 

Alleen 't teecken krijght de laecke:

[p. 265]

 

Animosa firmat fides

 

Praeter rerum ordinem.

 

 

 

Sub diversis speciebus,

 

Signis tantum & non rebus,

 

Latent res eximiae.

 

 

 

Caro cibus, sanguis potus,

 

Manet tamen Christus totus

 

Sub utraque specie.

 

 

 

A sumente non concisus,

 

Non confractus, nec divisus,

 

Integer accipitur.

 

 

 

Sumit unus, sumunt mille,

 

Quantum isti, tantum ille;

 

Nec sumptus consumitur.

 

 

 

Sumunt boni, sumunt mali,

 

Sorte tamen inaequali,

 

Vitae vel interitus.

 

 

 

Mors est malis, vita bonis:

 

Vide paris sumptionis

 

Quam sit dispar exitus:

 

 

 

Fracto demum Sacramento,

 

Ne vacilles, sed mementor

 

Tantum esse sub fragmento,

 

Quantum toto tegitur,

 

 

 

Nulla rei sit scissura;

 

Signi tantum sit fractura;

 

 

[p. 266]

 

Dies statuer of standt der saeck

 

Altijdt blijft in eenen pas.

 

 

 

Siet het broot der Eng'len Chooren

 

Wordt geleyt den Pelgrims vooren,

 

Broodt dat kinders toe sal hooren

 

Werpt men geensins voor de hondt.

 

 

 

In figueren is 't bewesen,

 

Als Isaac wierdt verwesen,

 

En het Paesch-lam uyt-ghelesen,

 

Als oock Isr'el 't Manna vondt.

 

 

 

Goeden Herder Broot waerachtig,

 

Weest ghenadigh Jesu machtigh:

 

Spijst ons, sterckt ons, hoort ons klachtigh,

 

Maeckt ons 't eeuwigh goet deelachtigh

 

In der levendiger landt.

 

 

 

Ghy wijs, machtig, niet om tellen,

 

Die ons spijst in 't sterff'lijck quellen,

 

Wilt ons daer aen tafel stellen,

 

Als meed'-erven en ghesellen

 

Van de Borghers triumphant.

 

Amen.

 

 

[p. 267]

 

Qua nec status, nec statur

 

Signati minuitur.

 

 

 

Ecce panis Angelorum,

 

Factus cibus viatorum,

 

Vere panis Filiorum,

 

Non mittendus canibus.

 

 

 

In Figuris praesignatur,

 

Cum Isaac immolatur,

 

Agnus Paschae deputatur,

 

Datur manna patribus.

 

 

 

Bone Pastor, panis vere,

 

Jesu nostri miserere,

 

Tu nos pasce, nos tuere,

 

Tu nos bona fac videre

 

In terra viventium.

 

 

 

Tu qui cuncta scis & vales,

 

Qui nos pascis hic mortales,

 

Tuos tibi commensales,

 

Cohaeredes; & sodales

 

Fac sanctorum civium.

 

Amen.