Het paradys der geestelijcke en kerckelijke lof-sangen, op de principaelste feest-dagen des gheheelen jaers
(1679)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Ick ben een armen Pelgrim hier, &c. | |
[pagina 200]
| |
GOdt groet u Mannen! goet geley
Gheweerd' u d'een so wel als d'ander.
Wat reden zijn 't die g'alle-bey,
Dus droef spreeckt tot malkander.
Wat reden, &c.
Bent ghy dan van Jerusalem
Alleen een Pelgrim soo versteken,
Dat ghy de algemeyne stem
Niet eens hebt hooren spreken?
Dat ghy, &c.
Van 't ghene datter is geschiet,
| |
[pagina 201]
| |
In dese lest geleden daghen.
Wat dingen toch? En weet ghy 't niet,
Wat Jesus heeft verdragen?
Wat dingen, &c.
'k Segh Jesus, die van Nazareth
Een groot Propheet was in sijn leven,
In woorden, en in wercken med',
Seer krachtigh en verheven.
In woorden, &c.
Op hem was onse hoop gestelt,
Als dat hy Isr'el sou bevrijden;
Maer nu soo heeft hem het gewelt,
Van 't Sannedrin doen lijden.
Maer nu, &c.
Aen 't kruys een al te snoode doodt,
En 't is noch huyden daer beneven,
Den derden dagh, dat dese stoot
Hem van ons heeft gedreven.
Den derden, &c.
't Is waer, daer is een vrou drie vier,
Aen 't graf geweest om hem te soecken;
Maer hebben daer gevonden schier
Niet anders, als de doecken.
Maer hebben, &c.
Doch seggen, daer in wit gewaet
Gesien te hebben een deel geesten,
Maer leyder! 't is maer vrouwen praet,
En wy ontbeeren 't aldermeeste.
Maer leyder! &c.
O sotheyt! o verblintheyt groot?
| |
[pagina 202]
| |
In 't geen de Wet en de Propheten,
Van Christus leven ende doodt,
U hebben klaerlijck laten weten.
Van Christus, &c.
En hier deed' hy hen een vermaen,
Van Moyses af, door al d'History
Des oude schrifts. Dat Christus gaen
Door 't Kruys most in sijn glory
Des oude, &c.
Soo lang tot datse nu ontrent
't Kasteelken van Emaus gekomen,
Den Heer, van hen nog onbekent,
Schier oorlof had genomen.
Den Heer, &c.
Ey, blijft by ons, den avont naeckt
W'en sullen g'hengen geen van beyde,
Dat ghy sult blijven ongedaeckt,
Of u van ons sult scheyden.
Dat ghy, &c.
Wat meer! Heer Jesus bleef genoot,
En als hy nu was neer geseten,
Brak hy hen het gesegent broodt,
En gaf 't hen om te eeten.
Brack hy, &c.
't Was nau gesmaeckt, of siet het light
Des Hemels opende hen d'ooghen:
Soo dats' erkenden sijn gesigt,
Maer 't wiert hen straks ontogen.
So dats', &c.
Want als sy nu, van hem gewis,
| |
[pagina 203]
| |
Hem meenden gins en weer t'omermen;
Soo sloegen sy haer handen mis,
En Cleophas, och armen!
Soo sloegen, &c.
Versteken van sijns Meesters hals,
Riep: Mocht ons niet met re'en wel branden
Het binnenste ons herten, als
Hy ons sprack achter lande:
Het binnenste, &c.
En stracks we'erom te rugh gekeert
Na Salem, d'alderouste stede,
Daer sy noch quamen, soo m' ons leert
By tijdts, tot Christus vrede.
Daer sy, &c.
Heer blijft by ons, en maeckt ons kloeck,
Den donck'ren avont naeckt eylacen!
Dit is het slot van ons versoeck,
Op desen tweeden Paesschen.
|
|