Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Edel Kersouw, &c.
SInt Laurens sagh
Sijn Vader out van dagen,
Cloeckmoedigh gaen ter doot,
Riep met geclagh
En woorden onverslagen:
Waer gaet ghy Priester groot,
In al uwen noot
Heb ick u niet begeven,
Waerom scheyt ghy Priester Godts,
(Sonder mijn) uyt dit leven.
Wilt uwen Soon
O Vader niet verlaten,
Want ick die schatten al
Naer u geboon,
Die ghy my hebt gelaten
Besteet heb over al,
In dit tranen dal,
Wilt my alleen niet laten,
Want u dienaer heeft mijn Heer
U dienste noyt verlaten.
| |
[pagina 29]
| |
Hy sprack seer goet
Met troostelijcke reden,
Soon, ick verlaet u niet,
Ick gae seer soet,
Een weynich voor heen treden,
Recht naer drie dagen siet,
Hoort na mijn bediet,
Sult ghy oock by mijn comen,
Als ghy hebt een swaerder strijt
Voor Christus aengenomen.
Een Rechter hem
Op het woort vande schatten,
Ende op Christus naem,
Naer Xistus stem
Laurentium deed' vatten,
Ende sprack heel bequaem
Ghy pleecht eenen blaem
Ons altijt na te geven,
Om dat wy het Christen bloet
Dus brengen om het leven.
Ick stel ter sijdt
De banden, kerckers, 't dooden,
En al dat vreesen doet.
Leeft; wort rijck vry,
Maer doet dat is gheboden,
Geeft over 't kercken goet
Met een goet gemoet,
Want u Godt slaet geen munte,
En hy leert de Keyser 't zijn
Te gheven voor een punte.
| |
[pagina 30]
| |
Sint Laurens sprack
Hier op met woorden sedigh,
Ick wil dat geerne doen
Met onghemack,
Drie dagen heel onledigh
Sal ick mijn haestich spoen
Om u wil te doen,
Daer op wiert hy ontslagen,
Hy gaf d' armen 't Kercke goet
In de geseyde dagen.
Veel siecken daer
Deed' hy, en armen comen
Op den geseyden tijt,
Als hy ginck naer
Den Rechter sonder schromen
Die hem wachten seer blijt:
Sy traden met vlijt
Tot aen d' heylige poorte
Daer hy vant een grooten hoop
Siecken van alle soorte.
Sy baden seer
Begeerigh wat t' ontfangen,
Maer hy wiert heel verstoort.
Hy sprack mijn Heer:
Waerom siet ghy soo bange,
Nu luystert na mijn woort,
Die ghy hier dus hoort
Van groot ellende crijten,
Sullen d' Hemels saelen haest
Vercieren als tapijten.
| |
[pagina 31]
| |
Hy sprack verstoort,
Comt ghy my noch bespotten,
'k Sal u dat leeren wel,
Gaet dan vry voort
Ons honden voor u setten,
Ghy wilt doch sterven wel:
Maer niet al te snel
Sult ghy den doot ontfangen;
Want ick op een rooster fel
U leven doen verlangen.
Met een cleyn vier
Sal ick u langh doen braden,
Een spiegel voor de rest,
Ick sal u hier
Met pijn genoegh versaden,
Lijt ghy vry al u best,
Martelaer op 't lest
Sullen sy u dan noemen,
Dan mooght ghy op mijn vier veel
En op mijn rooster roemen.
Als hy soo lach
Op den rooster te braden,
Sprack hy den Rechter an
Sonder geclagh,
Ghy mooght u wel versaden:
't Is gaer eet als een man,
U rooster en can
Noch u vier mijn beswaren,
Want ick reyse seer verblijt
Na die hemelsche scharen.
|
|