Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Blijdschap van my vliet.
DRoefheyt baert mijn hert
Smelt en wort besweken,
Als ick hoor met smert
Mijn beminde spreken,
Die om 's werelts sond'
Wert aen 't Cruys geslagen,
En soo menigh wondt
Voor ons heeft gedragen,
Stort beneffens 't bloet,
Als een water vloet,
Veel bedoude tranen vocht
Daer meed' hy voldoet,
En ons schulden boet,
Noch zijn liefde meer vermoght,
Bidt als hy hangt verheven
Vader wilt toch vergeven
Dese menschen haer misdaet,
Sy sijn versteent gebleven
Dooden 't eeuwigh leven,
Maer bekennen sond' noch quaet.
Ghy hebt noyt begeert
| |
[pagina 20]
| |
Eenigh sondaers sneven,
Tracht dat hy bekeert
En voortaen mach leven,
Als den Moordenaer
Kende u Almachtigh,
Riep met groot gevaer
Heer weest mijns ghedachtigh.
Gaf u bleecke mont
Hem voor troost terstont:
Ghy sult heden by mijn zijn,
Nae dees droeve stont,
Heb ick u vergont
't Eeuwigh Paradijs met mijn,
Al waermen smaeckt de vruchten
Van ons quael en duchten,
En ontfanght soo rijcken loon,
Laet ons de sondt oock vluchten,
En strijden met ghenuchten,
Om dees opgehangen Croon.
Die ons Godt bewaert
Om hier naer te geven,
Die hem op der aerd
Sijn getrou gebleven,
Oock int lijden niet
Van hem sijn gheweken,
Noch door geen verdriet
In haer loop besweken,
Blijft by 't cruys oock staen
Als wel heeft gedaen
Een soo teere maeght vol trou,
| |
[pagina 21]
| |
Die met druck gelaen
Noyt en heeft ontfaen
Dat haer smert versachten sou:
Want als de Moeder hoorde
Spreken dese woorden,
Vrouwe siet daer uwen Soon,
Wast of haer herte schoorden,
En een smert door-boorden,
Want zy die was ongewoon.
Een te recht beclagh
Deed haer pijn verlangen,
Als sy droevigh sagh
Godes glory hangen,
Tot een schand' en spot
Van al die hem haten,
Riep, waerom mijn Godt
Hebt ghy Godt mijn verlaten,
In soo droeven schijn,
Wtgeteert van pijn,
Sonder bystant uwer macht,
Salder dan voor mijn
Niet te vinden zijn
Dat het lijden wat versacht?
Siet mijn door-wonde leden
Van boven tot beneden,
Sijn door-hackelt en door-sneden
Al om der menschen vreden
Heb ick dit geleden,
En daer voor dees pers getreden.
Omdat ghy den wijn
| |
[pagina 22]
| |
Moght u vrienden schincken,
Heb daerom asijn
Sellifs willen drincken,
D' alder-grootste Vorst
Wien het al behoorden,
Roept: Ick hebbe dorst
Met vermoeyde woorden.
Siet hier een Soldaet
Boos en obstinaet
Vult een spon met gal en eeck,
Die hy onversaet
Van wangunst en haet
Aen u droghe lippen streeck,
O mijn Godt mijn leven!
U wordt niet gegeven
Van het geen daer na ghy tracht,
U teere leden beven
Die haer cracht begeven,
Want ghy hebt het al volbracht.
|
|