Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)

Noch van verachtinghe des wereldts.

Op de wijse: Pavangie d' Spangie.

Mijn ziel wilt u niet keeren
Tot 's wereldts ydelheyt,
Om hier te triumpheeren,
God is 't die u verbeydt,
Van hem niet af en

[p. 633]

 

 

scheydt.

 

Maer u tot hem begeeft:

 

Met herten hem aenkleeft

 

Soo langhe als ghy leeft.

 

 

 

MYn ziel wilt u niet keeren

 

Tot 's werelts ydelheydt,

 

Om hier te triumpheeren,

 

Godt is 't die u verbeydt:

 

Van hem niet af en scheydt.

 

Maer u tot hem begeeft,

 

Met herten hem aenkleeft,

 

Soo langhe als ghy leeft.

 

 

 

Want hy, vol consolaci'/

 

U gheven magh alleen,

 

Nu, en tot aller spaci',

 

Dat ghy sult zijn te vre'en.

 

Dus wilt het al vertre'en,

 

Verstooten mette voet,

 

Wat u afkeeren doet

 

Van Godt het hooghste goet.

 

 

[p. 634]

 

Al wat ghy in de menschen

 

Of creatueren vindt,

 

Al had ghy 't naer u wensche,

 

't Is niet dan roock en windt:

 

Als ghy het wel versindt

 

't Geeft maer van vreughd een schijn:

 

't Veranderdt in fenijn,

 

't Laet bitterheydt en pijn.

 

 

 

Waerom wordt ghy bedrogen

 

Van valsche rasernij,

 

Vergeefs van Godt ghetoghen.

 

't Is groot sotternij,

 

Daer ghy mooght wesen bly,

 

Dat ghy wilt zijn bedroeft,

 

En bid (soo ghy 't beproeft)

 

Den geen, die selfs behoeft.

 

 

 

Want alle creatueren

 

Gheheel ghebreckigh zijn,

 

Haer troost en kan niet dueren:

 

Maer die ons schenckt de wijn

 

Van rechte weelden fijn,

 

Is Godt den Heere soet:

 

Bemindt hem met ootmoedt,

 

Van hem komt alle goet.

 

 

 

Seer rijck is hy van graci',

 

Daer toe seer abondant

 

Stort over alle naci'

 

Sijn goeden t' allen kant,

 

Tot sijnder liefden pandt,

 

Sonder eenigh verwijt:

[p. 635]

 

Soo ghy maer soeckt met vlijt,

 

Langhmoedigh wacht den tijdt.

 

 

 

Hierom wilt wederkeeren

 

Ghelijck een duyfken jent,

 

Al na de Arck des Heeren,

 

Christum seer excellent:

 

Diep hem in 't herte prent,

 

En slacht den Raven niet,

 

De krenghen haestigh vliedt:

 

Anders naeckt u verdriet.

 

 

 

O Prins seer hoogh van weerden,

 

Mijn troost, mijn toe-verlaet;

 

Hier is geen rust op eerden,

 

't En sy men naer u staet:

 

Daer vindt ons ziele baet.

 

Dus wilt my gunnen, Heer,

 

Dat ick toch nimmermeer

 

Het buyten u begheer.