Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Ecce homo, siet aen o mensch, etc. 163.
O Godt aenhoort toch mijn geklagh,
Waer meed' ick roep' tot u nacht ende dagh:
Mijn ziele scheydt sonder verdragh,
| |
[pagina 614]
| |
En maeckt een bitter en truerigh ghewagh:
Heer wanneer, wanneer sult ghy
Mijn bedroefde ziel maken bly?
Mijn benouwtheydt, Heer, is groot:
Hierom roep ick in mijnen noodt:
Verweckt my van der sonden doodt.
Heer wanneer, etc.
Mijn Heer, mijn Godt, mijn saligheydt,
Aensiet toch eens mijne nederigheydt:
Toondt over my bermhertigheyt,
Die met u blijft in der eeuwelijckheyt.
Arm, beroyt, van deughden bloot,
Seer beladen met sonden snoodt,
Mijnen noodt ick hier verthoon
Voor mijn's Vaders hemelschen throon,
En kom als een verlooren soon.
Arm, etc.
Mijn ziele heeft haer goudt verteert,
Haer schoone verruw' is byster verkeert,
De duysterheydt haer heeft bevaen,
Sy is met banden der sonden bela'en:
S' heeft ghedroncken water vuyl
Wt des wereldts stinckenden kuyl,
Draf ghe-eten mette swijn,
Nu tot u, Heer, roept sy met pijn:
Waer is u kooren ende wijn?
S' heeft, etc.
| |
[pagina 615]
| |
Ick ben niet weerdigh, Heer, voortaen
Mijn sondigh aensicht ten Hemel te slaen,
Noch by uw' kinders oock te staen,
Die met u, Heere, ter tafelen gaen,
Door mijn sonden veel en swaer,
Om de welck' ick maeck groot misbaer,
Dus ick bidde met ootmoet:
Stoot my, Heer, toch niet mette voet:
Met my als met een dienst-knecht doet.
Door mijn, etc.
Laet my toch niet voor-vluchtigh zijn,
Verschoven, Heer, van het aensichte dijn.
Dat ick door 't aerdrijck niet en loop,
En soo met Cain verlies' al mijn hoop.
Maer aensiet ghenadelijck,
Dat ick maer ben stof ende slijck,
't Welck ootmoedigh u bid aen:
Wilt my in uw' tooren niet slaen,
Noch teghen my in gramschap staen.
Maer, etc.
|
|