Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 566]
| |
Op de wijse: Och Iesus liefde was soo groot. 159.
O Felle doodt, die sult verslaen
Al dat hier leven heeft ontfaen:
Hoe bitter is ons u vermaen!
Niemandt en kan uw' kracht ontgaen.
Ghy komt tot elcken in 't ghemeyn,
Is 't rijck, is 't arm, is 't groot, is 't kleyn,
Die leven in des wereldts pleyn:
Al zijn sy oock van sonden reyn.
Soo haest ontneemt gh' ons als ghy meught
Al dat ons droevigh hert verheught,
Geneught, geselschap, spel en vreught,
Al waer 't oock in de jonghe jeught.
Als ghy ons raeckt met uwen poot,
Verschiet ons al ons bloede roodt:
Dan wort het lichaem, naect en bloot,
Begraven in der Aerden schoot.
't Goet dat wy hebben langh ghespaert,
Met arbeyt groot by een vergaert:
Ontneemt ghy ons stout onvervaert,
Dus wordt ons herte seer beswaert.
Alleen die doen na Christus sin,
| |
[pagina 567]
| |
En wachten hen van quaet ghespin,
Die sult ghy brenghen groot ghewin:
Door u gaen sy ten Hemel in.
Maer die daer quaet van wille zijn,
Tot dat des levens komt termijn:
Die brenght ghy in der hellen pijn,
Gheslooten van Godts soet aenschijn.
Prince, dit is den besten raedt:
Dat ellick-een hem wacht van 't quaet,
En stel in eenen goeden staet:
Soo is de doodt tot sijnder baet.
|
|