Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O eeuwigh Godt almachtigh. p. 4.
IEsu, der Maeghden kroone,
Haer Bruydegom en Heer,
Ontfanght, tot uwen throone,
Den sangh der Maeghden teer:
Wy eeren uwe doden,
Uw' Maeghden prijsen wy:
Want ghy die maeckt als Goden,
| |
[pagina 435]
| |
Sy zijn in melody.
Wy eeren, etc.
Soodanigh is Marina,
Gheheeten Margariet:
Te recht is sy Regina
In lijden en verdriet:
Edisius haer vader
D' Afgoden was verplicht,
Maer dese Maghet nader
Van Christo was verlicht.
Edisius, etc.
Godts vrienden sy beminde
Die streden voor de deughdt:
Waerom haer Godt ghesinde,
En lijden dee met vreughdt.
Den Vooght van Orienten,
Olibrius ghenaemt,
Haer in sijn hert gingh prenten,
Want sy was schoon befaemt.
Den, etc.
Hy sprack: Ick maeck u rijcke
Groot boven vrouwen veel,
Wilt ghy van Christo wijcken,
Mijn huys-vrouw wesen e'el,
Dan sal u niet ghebreken,
Wat ghy begheeren meught:
Ick sal my anders wreken,
Tot u groot ongheneught.
Dan, etc.
Doen sprack de Maghet kloecke:
| |
[pagina 436]
| |
Ick Jesum, mijnen Heer,
Sal nimmermeer vervloecken,
Maer dienen meer en meer,
Sijn leer ick onderhouwe,
't Gheloof ick niet verlaet:
Ick sal hem zijn ghetrouwe,
Sijn Bruyt, sijn ondersaet.
Sijn, etc.
Denckt hoe ghy my moght quellen,
Uw' pijnen schroom ick niet,
Godts lof sal ick vertellen,
Ick pas op geen verdriet:
Hy is die my sal vroomen
In lijden en schandael,
En doen my sonder schroomen
Die winnen t' eenemael.
Hy is, etc.
Doen wierdt ghescheurt al-omme
Haer lichaem totten been,
Die suyver schoone blomme
Door-slagen al haer le'en,
Maer sy tot Godt den Heere
Haer oogen keerden klaer:
Uw' kracht my nu verweere,
O Heer, in dit ghevaer.
Maer, etc.
De vorcken, nag'len, haecken,
Vyer, lampen, platen heet,
Al wat men konde maken,
De Maeght verduldigh leet.
| |
[pagina 437]
| |
Den Heer aenriep sy krachtigh
Met groote jalousy,
Sy sprack: O Heer almachtigh,
O Godt, nu staet my by.
Den etc.
O Godt, die 't al doet buyghen
Door uwe macht seer groot,
Laet my uw' graci' suygen
In desen mijnen noodt.
Mijn lichaem seer door-graven
Doch maken wilt gheheel,
Toont my dien helschen raven,
Die my doet lijden veel.
Mijn, etc.
Na dat sy hadd' ghebeden,
Een draeck haer openbaert.
Godt ongheschent in vreden
Sijn Dienstmaeght heeft bewaert,
Door 't Cruys seer hoogh verheven,
Een duyve, wit als snee,
Tot troost haer wierd ghegheven,
En sterckheydt in haer wee.
Door, etc.
Gheheel wierdt sy ghenesen,
Haer moet ghesterrickt vroom.
Wie Godt diendt, derft niet vreesen,
Wordt vry van alle schroom.
De pijnen doen haer vromen,
Vyer, Water deerdt haer niet:
Wat beulen tot haer komen
| |
[pagina 438]
| |
Sy doen haer gheen verdriet.
De pijnen, etc.
Sy heeft door dit exempel
Veel duysenden tot Godt
Bekeerd, om in sijn Tempel
Te lijden pijn en spot,
En is ghegaen in vreden,
Gheslaghen met den sweerd',
Haer vyanden vertreden,
Verwonnen, onverveerdt.
En is, etc.
O Maeght, o strijdtbaer vrouwe,
O Peerel, e'el-ghesteent,
Ghy bleef den Heer ghetrouwe,
Ghy zijt met hem ver-eent:
Wie u aenroept in lijden,
In noodt, wat hy behoeft,
Ontfanght hy met verblijden:
Ghy niemandt laet bedroeft.
Wie u, etc.
|
|