Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Waer blijfdy nu, &c. Ofte: als het hier op noten staet. Heer staet my by in desen nood,
| |
[pagina 419]
| |
 Die my rondomt al even groot,
Riep wijlen sinte Petronelle,
Wanneer haer Flaccus Roomschen Graef,
Maer 's wereldts, 's vleeschs, en 's duyvels slaef,
Nam met versochte trouw te quellen.
| |
[pagina 420]
| |
HEer staet my by in desen nood,
Die my rondomt al even groot,
Riep wijlen sinte Petronelle,
Wanneer haer Flaccus Roomschen Graef,
Maer 's wereldts, 's vleeschs, en 's duyvels slaef,
Nam met versochte trouw te quellen.
Mijn op-set is, ghy weetet Heer,
Voor u te houden ziel en eer,
Op hoop van door een suyver leven
Te krijghen d' uytghelesen krans,
Die ghy, als tot een boven-kans,
Den Maeghden hebt belooft te geven.
Maer leyder is 't dat ick het echt
Ontsegh van desen fieren knecht:
Soo dreyght hy my, en 't sal soo beuren,
Door cesars wet, als tot een proy,
De schapen van uw' lieve koy
Te vyer, te sweert te doen verscheuren.
En wat sou ick onsaligh wijf
Van u, voor 't reyn bewaerde lijf,
Ten Hemel voordeels moghen hopen:
Indien ick daer door oorsaeck gaf
Dat rondtom met bebloede straf
Uw' nieuwen Tempel wert bedropen.
Dan waer toe doch dees yd'le vrees,
Waer toe met bloedt, waer toe met vlees,
Waer toe my selven te beraden
| |
[pagina 421]
| |
Met dit benauwt bekrompen hert,
't Welc my noch meer en meer verwert,
Hoe 'n loop ick niet tot Godts genade.
En sonderlinge tot de spijs
Die hy ons van sijn Paradijs
Alhier gebracht heeft op de aerde.
Een spijs waer van de schilderij
In 't oude Testaments ghetij
Oock is gheweest van sulcken waerde.
Want hier door wierd den Patriarck
In Gode noch wel eens soo starck
Als hy gheweest was van te voren:
Soo saen hem Melchizedechs handt
Ghespijst had met de offerhandt
Van wijn, en met ghebacken koren.
Dit vroomde veertich jaren lanck
In Manna-brood en Rotse-dranck,
D' Hebreeusche door de woeste racken;
Hier door wierd d' opgheblase tend
Van 't Madiaensche veld gheschendt,
In 't koeckjen onder d' asch gebacken.
Door 't eygen maecksel werde vroom
We'er onder een Genever-boom
Helias, als hy achter landen
De bloed-verdroncken Jesabel
Dee loopen om het wreed opstel
T' ontgaen van haer verwoede handen.
Dit alles en noch meerder mee
Van dese spijs de schaduw' dee,
Hoe groot'lijcks sal my dan wel baten,
| |
[pagina 422]
| |
Tot sterckheyd en tot goeden raed,
De waerheydt die ons in der daed
Den Soone Godts heeft naghelaten.
Want dit is toch den hoochsten roem
Der Kercke, dit's de vetste bloem,
Dit is het uytghelesen koren,
Dit is den wijn die maeghden baert,
Voor 't nieuwe Testament ghespaert,
Tot wellust van den uytverkoren.
Ick sal my dan tot desen disch
Vervoeghen: maer so als een visch
Na 't koele water plagh te snacken.
Ick sal tot mijn beminde gaen:
Met hem sal ick mijn siel beraen,
Die alle lasten kan ontpacken.
O Iesv, 't mijnder hulpe let,
Uw' liefsten wil is toch de wet
Van al mijn doen, van al mijn laten.
Versterckt my Heer, gelijck ghy pleegt
Den swacken, dat ick niet beweegt
En werd door minnen, noch door haten.
Hoe dat men smeeckt, hoe dat men dreyght,
Gunt dat mijn hert sich niet en neyght
Tot sucht van vleeschelijcke wercken.
Al houd' ick u mijn lichaem kuys,
Ghy kunt noch even-wel het huys
Bewaren uwer heyligher Kercken.
Ghy hebt het toch te vast ghegrondt
| |
[pagina 423]
| |
Op d' uytspraeck van mijns Vaders mondt.
Als 't u beliefde hem te stellen
Een onbeweghelijcke rots,
Waer op haer breken sou de trots,
Tot 's wereldts eynde toe der hellen.
Dus spreeckt de reyne Petronel.
En met dit Christelijck bestel
Verwacht sy 't Goddelijck besorghen;
Om na des Hemels liefste sin
Haer lest beraed te brenghen in,
Aen 't Heerschap op den derden morghen.
Sy vast, sy bidt in sack en haer;
En als sy nu van 't hoogh-autaer
Het broot der Eng'len heeft ontfangen,
Ontslaept de suyv're dienst-maeght Goodts
In al te soeten slaep des doodts,
Noch metten bloesem op de wanghen.
Haer hert en kon de groote vreughd
Niet vatten, siet de Christen deught
En past toch op geen aerdsche slaven.
O Flacce, IESVS is te rijck;
Laet hem sijn Bruydt: neemt ghy het lijck
En doet het voor 't Autaer begraven.
|
|