Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Princesse die mijn ziel ghebiet.
Helena Keyserinne! treckt
Na 't heylighe landt.
En soeckt, door Gods gena verweckt,
't Eerwaerdige pandt;
 | |
[pagina 411]
| |
 Daer door uw' Soon,
De Roomsche kroon,
Soo sonderlingh op 't hooft ontfingh.
Gaedt soeckt, ghy sult vinden,
En brenghen de vrinden
Van Christus ghesinden
De blijdtste tingh.
Daer door.
| |
[pagina 412]
| |
HElena Keyserinne! treckt
Na 't heylighe land.
En soeckt, door Gods gena verweckt,
't Eerwaerdige pand;
Daer door uw' zoon,
De Roomsche kroon,
Zoo sonderlingh
Op 't hoofd ontfingh.
Gaet soeckt, ghy sult vinden;
En brenghen de vrinden
Van Christus gesinden
De blijdtste tingh.
Daer door, etc.
Mids dese inspraeck, teegh op reys
De edelste vrouw':
De stercke geest, dreef 't krancke vleys
Na 't Heyligh ghebouw'
Van Davids Stad.
Maer och! De schad
Van 't lieve cruys,
Lagh door 't gespuys,
Der Joden, in d' aerde,
Zoo d' ouden verklaerden,
Tot grooter onwaerden,
Van Christus huys.
Van Davids, etc.
Ja 't Heydens volc, om gans te doon
Het lieve geheugh
Van 't soetste hout, had daer ten toon
Doen stellen een seugh
| |
[pagina 413]
| |
Van Venus beeld,
Die 't reyn besteeld.
En navenant
Al 't heyligh-land
Vol Goden doen setten:
Om meer te beletten
De salighe wetten
Van 't recht verstand.
Van, etc.
Wegh lelijck vel! Wegh vuyle Goon!
Met handen gebout.
Vertreckt Iupijn, verhuyst Adoon
Voor 't goelijcke hout,
't Welck ons de vree
Verkrijghen dee.
Ruymt krebb' en graf;
Laet d' eelste staf
Van d' oppersten Koningh,
Haer wettighe wooningh
Daer s' ons de veschooningh
Des Vaders gaf.
't Welck, etc.
Men dee dan graven met geweld,
Niet verre van daer
Het cruys hier voortijds was gesteld;
En werde gewaer
Drie cruyssen; dan
Daer was geen man
Die wijsen kon,
Welck dat verwon
| |
[pagina 414]
| |
Van dese drie houten,
Met ysere bouten,
De bloedighe stouten
Van Zabulon.
Drie cruyssen, etc.
Den Bisschop van Ierusalem
Dit siende: sey, vrou
Helena! God sal door sijn stem
(Bedrijft dan geen rou)
Ons maken vroed,
Welck kruys bebloed
Sijn liefde heeft.
O Iesv! Geeft,
Tot lof uwer Kercken,
Het dwars-hout te mercken,
Daer in van uw' wercken
De blom noch leeft.
Ons maken, etc.
Vernieut, o levend-makend hout!
Uw' wonderen weer.
Zoo dat dit lichaem dood en kout
In 't leven weer keer.
Aldus soo bad
Den man. Maer wat?
Het doode wijf
Bleef koud en stijf;
Tot dat het van 't derde
Hout aengetast werde.
't Mirakel ontwerde
| |
[pagina 415]
| |
't Gesturven lijf.
Aldus soo, etc.
Geluck vrou Keyserin! geluck.
De reys is besteedt,
Verdeylt nu 't hout, en send een stuck,
Met goude bekleed,
En paerlen fijn,
Na Constantijn,
Ten eynde dat
De Roomsche Stadt,
Daer alle de scharen
Van Christus vergaren,
Magh blijven bewaren.
Zoo lieven schat.
En paerlen, etc.
Maer boud voor eerst op 't hoogh Sion
Een Koninghlijck werck:
'k Segh voor hem, die door 't kruys verwon,
Een danckbare Kerck.
Keert dan na Room,
Voor wind voor stroom:
En stracks daer aen
Door d' enge baen,
Na d' hemelsche landen:
Om eeuwelijck vande
Genadighste handen
Uw' loon t' ontfaen.
|
|