Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
Auteursrechtvrij
[pagina 367]
| |
[pagina 368]
| |
 Noch nergens nae geworden sat of tam,
En blies op hen uyt neusen ende kaecken,
Niet anders als een tocht van vier en vlam,
Om een voor een te branden en te blaecken.
DEn rooden Saul door Stevens wreede doodt,
| |
[pagina 369]
| |
En 't groot verdriet van Christus lieve hoopen,
Die hy door schrick van een soo harden stoot,
Door 't Jootsche lant ghewonghen hadt te loopen;
Noch nergens nae gheworden sat of tam,
En blies op hen uyt neusen ende kaecken,
Niet anders als een tocht van vier en vlam,
Om een voor een te branden en te blaecken.
Mids-desen dan verkregen claer betoogh
Van hooger hant, om wijfs soo wel als mannen
Des Christen sins, tot inde Synagoogh
Damasci toe, gevangen en ghespannen
Te voeren wech: en gingh vast onderweegh
Niet anders doen, als vloecken ende sweeren
Met monden vol, op allen die hy kreegh
Belijder van den soeten naem des Heeren.
Sal ons, sprack hy, dit barrevoets gespuys,
| |
[pagina 370]
| |
Na-volghers van een man van Nazarette,
Noch langher dan met haer bebloede cruys,
Den Tempel Godts, en Moyses oude Wetten
Bekladden? Neen; 't is nu met hen gedaen.
Dit doe my Godt! en dat noch daer beneven,
Laet ickker een van al die roepen aen
Den Nazareen, mijns wetens blijven leven.
De eerste proef is my te wel gheluckt:
Wanneer ick hen den eersten Aerdts-Diaken.
Na dat hy was ter poorten uyt-gheruckt,
Den swarten aem met steenen uyt de kaken
Verdrijven dee, maer siet daer leydt Damas
Sa! mannen sa! Och wat sal ons hier beuren?
Wat sie ick daer soo schielijck, en soo ras
In 't Oosten sich den blauwen Hemel scheuren?
| |
[pagina 371]
| |
O Saule Saul! Waerom vervolchdy my?
Riep daer tot hem, een stem; die hem met eenen
Wt al den hoop ter aerden sloegh. end' hy:
Wie bistu Heer? Jesus, der Nazarenen
Patroon, die du vervolghst, als roode Roe.
Maer tegehens 't punt des prickels aen te steyg'ren
Valt u te hardt. Wat wilstu dat ick doe?
Seght maer, de knecht en kan sijn Heer niet weyg'ren.
Staet op! en laet u leyden inde stadt.
En daer sal ick u alles, hoe en wat
Mijn meyningh is, beduydelijck doen segghen.
O gracy Godts! o goedertieren licht!
Hoe ras hebstu de sielen doen ontslapen?
Hoe ras ghemaeckt, als maer een weynich swicht
De boose wil, van wolven, sachte schapen.
O Paule! die van een soo harden wrat,
| |
[pagina 372]
| |
Op huyden zijt geworden, door genade
Des Heeren, een soo uytvercoren vat:
Verkrijght ons oock in 't midden der misdaden
Een weynich lichts; daer door wy tot versoen
Den harden neck van onsen wil bekeeren:
En segghen: Heer! wat wildy dat wy doen?
't Geen ghy begeert, wy oock voortaen begeeren.
|
|
