Het paradijs der geestelijke en kerkelijke lofzangen (onder pseudoniem Salomon Theodotus)
(1638)–Aegidius Haeffacker–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Komt Schepper Heilighe Geest. pag. 224.
MAria Prins'lijck greyn,
Godts Moeder, Maget reyn,
Slaet op ons u ghesichte,
Och edel Davids nichte:
Wilt onser zijn ghedachtigh,
By uwen Soon almachtigh.
Aensiet toch onsen noodt,
Des duyvels list is groot,
Wilt al sijn macht verpletten,
Sijn boosheydt wilt beletten:
Doet ons, door Christus minnen,
Des wereldts liefd' verwinnen.
O sonderlinghe Maeght,
Neemt wegh dat Godt mishaeght,
Gheeft reynigheydt van binnen,
Sachtmoedigheydt der sinnen!
Dat wy altijdt bequame
Hier loven uwen name.
Thoont dat ghy Moeder zijt:
| |
[pagina 337]
| |
Uw' Soon ghebenedijdt
Aendiendt toch ons ghebeden,
Die wy doen hier beneden:
Dat hy ontbindt ons sonden,
Waer mee wy zijn ghebonden.
O Maeght der Maeghden kroon,
Verhooght in 's Hemels throon,
Veer boven Cherubijnen,
Krachten en Seraphijnen,
Laet ons tot allen tijden
Uw' lof en eer belijden.
Verkoosen zijt gh' alleyn,
Te wesen Moeder reyn
Van onsen Godt en Heere,
Na Gabrielis leere,
En boven alle Vrouwen
Verheven, uyt den rouwe.
O sterre klaer van licht,
Ghy hebt we'er op-ghericht
Dat Eva had doen vallen:
Des zy u lof van allen.
Wilt toch, in onze daghen,
Afwenden alle plaghen.
Schoon Rachel, bloemken jent,
Reyn balsem excellent,
Hester, ons Advocate:
Bidt voor ons vroegh en late:
Dat wy, uyt 's wereldts staten
Eens gaen na 's Hemels straten.
O welghemuerd' warandt,
| |
[pagina 338]
| |
Haegh-doorne onverbrandt,
Bewaert ons voor doodts schanden,
Door liefden doet ons branden,
Maeckt suyver ons ghedachten,
Vernieuwt der zielen krachten.
Het beste deel certeyn
Verkoosen hebt g' alleyn:
Des prijsen u en loven
De Engelkens hier boven:
Ghy wordt ghenoemt op eerden
Een Moeder vol van weerden.
O lieffelijck prieel!
O kostelijck juweel!
Verseghelde fonteyne,
O suyver cirstallijne,
Kasteel vry van bedwanghen:
Daer duysendt schilden hanghen.
Ghy zijt de Maghet net,
Een Vrouwe sterck van krachten:
Wee hun, die u verachten.
De slangh' heeft haer ghebeten,
Die uwen dienst vergheten.
Abigail verlicht,
Die Davids gramschap sticht:
O Arcke puer van goude,
Daer 't mann' in wierd' behouden:
Wilt ons den Heer versoenen,
Dat hy by ons blijft woenen.
Ghy zijt, na mijn advijs.
| |
[pagina 339]
| |
Het aerdtsche Paradijs,
Vol bloemkens ende planten,
Playsant aen alle kanten:
Ghy zijt den boom, die 't leven
De wereldt hebt ghegheven.
O spieghel onbesmet,
Neemt wegh, dat ons belet
Om voort te gaen in deughden,
Met u te zijn in vreughden:
Wilt all' ons' groot ellenden,
Door u ghebedt af-wenden.
Ghy zijt des Vaders Bruydt,
's Soons Moeder vol virtuyt,
Des Heyl'gen Geests een Tempel,
Der deughden een exempel.
Bidt voor ons arme blinden,
Laet ons door u troost vinden.
O kostelijck granaet,
Soet boven honigh-raet,
Gedeons Vlies ghetrouwe,
Besproeydt met Hemels-douwe:
Wilt ons verdrooghde herten
Niet laten in de smerten.
Zee-sterr', verlicht ons klaer,
In 's wereldts diep ghevaer,
Op dat wy niet versincken,
Wilt dickwils op ons dincken;
Verdrijft al ons vyanden,
Stiert ons na 't Vaderlande.
Ghy zijt Rebecca schoon,
| |
[pagina 340]
| |
En Salomonis throon:
Die in u heeft gheseten,
Magh onser niet vergheten,
Hy moet ghenae bewijsen
Aen die sijn Moeder prijsen.
O Moeder wel bemindt,
Toont ons u lieve kindt,
Naer al ons groot ellende,
Bidt ons een salilgh ende:
Met uwe suyv're borsten
Laef ons, of wy verdorsten.
Siet hoe de Schaepkens teer
Die uwen Soon wel eer
Ghekoft heeft door sijn lijden,
Verdooldt nu gaen besijden,
De Wolf wil haer bederven,
En eeuwelijck doen sterven.
O Moederlijcke Maeght,
Haer noodt zy u gheklaeght,
Aenhoort ons deerlijck suchten
Tot uwen schoot wy vluchten:
Ontdeckt der Ketters laghen,
De wolven wilt verjaghen.
Princesse thoont uw' macht,
Krenckt Satans-dienaers kracht:
Laet haer niet meer blameeren
Uw' name vol van eere:
Laet haer de Christen zielen
Niet eeuwelijck vernielen.
|
|